تجويز اطلاعات سلامت: جايگاه كتابداران و اطلاع‌رسانان پزشكي در مشاركت آگاهانه بيمار در فرايند درمان

Health Information Prescribing; the Position of Medical Librarians and Informants in Informed Patient Involvement in the Treatment Process

دسترسي به اطلاعات سلامت مناسب، حق تمامي افراد جامعه است كه علاوه بر ارتقاي خودمراقبتي، زمينه ساز پيشگيري و برخورد آگاهانه با مشكلات ناشي از بيماري ها خواهد شد، اما وجود برخي موانع، انتقال اطلاعات مناسب از سوي اعضاي تيم درمان به بيمار را مختل مي كند كه از آن جمله مي توان به كم حوصلگي و كمبود وقت پزشكان براي آموزش بيمار، مهارت هاي ارتباطي ضعيف طرفين، عدم برخورداري از زبان مشترك و بي توجهي به نياز بيمار به اطلاعات ( 1 ) اشاره نمود كه همگي مي تواند منجر به فراموشي بخش عمده اي از اطلاعات دريافت شده توسط بيمار، پس از مدتي كوتاه و در نهايت، كاهش رعايت توصيه هاي درماني و پيامدهاي بهداشتي نامطلوب و تحميل هزينه به سيستم بهداشت و درمان و بيمار شود. بنابراين، ايجاد بستر مناسبي كه زمينه ساز ارايه اطلاعات باكيفيت، موثق و متناسب با نياز بيماران باشد، ضرورت دارد. اگرچه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي بر خودمراقبتي و حفظ سلامت جامعه تأكيد نموده، به نظر مي رسد اطلاعات سلامت به طور هدفمند در اختيار جامعه قرار نگرفته است و نوعي سردرگمي در دستيابي به اطلاعات سلامت باكيفيت و گرايش به سمت اطلاعات نامعتبر مشاهده مي شود.

Access to proper health information is the right of all individuals, which in turn can facilitate the self-care, and provide prevention and conscious dealing with problems caused by diseases. But some obstacles such as physicians’ impatience and lack of time for patient education, poor communication skills (by patients and physicians), lack of common language between the patients and physicians, and ignorance of patients' information needs1 may disrupt the transmission of proper information from the clinical team to the patients. All of them can lead to the forgetting of much of the information received by the patient after a short time, and ultimately leading to a reduction in adherence to medical advice and adverse health outcomes and imposing costs on the patient and healthcare system. This way, it is necessary to establish a suitable platform that provides fitting, reliable, and tailored information to patients’ needs. Although Iranian Ministry of Health, Treatment, and Medical Education has emphasized self-care and community health, it appears that health information is not purposefully made available to the community, and there is some confusion in accessing fitting health information and fostering the tendency towards invalid information.