تطبيق ترجمه فولادوند و اميد مجد با تكيه بر نظريۀ نايدا در سوره بقره

قرآن كريم داراي ذات محتوايي و يا پيامي جهت هدايت و ارشاد و تغيير رفتار و سبك زندگي مادي‌گرايانه به الهي گونه است، چنين متن­هايي با متن نوشته­هاي بشري تفاوت­هاي اساسي دارد؛ چرا كه نه مي­توان آن­را متني داستاني ناميد و نه متني ذهني و نه متني علمي و واقع گرايانه و نه متني تخيلي، هرچند تمام اين موارد در آن يافت مي­شود ولي قالب واحدي براي آن فرض نشده است، لذا ترجمه اين­گونه متن­ها با متن­هاي ديگر متفاوت است، غالب مترجمان قرآن براساس نظريه­هاي مطرح ترجمه مانند نظريۀ يوجين نايدا گرايش به انتقال مفاهيم اصلي متن قرآن دارند كه در كنار آن ساختار نحوي به زبان مقصد منتقل شود و معاني اصلي واژگان و عبارات زبان مبدأ در ترجمه منعكس گردد و ساختار اصلي حفظ شود هرچند تعدادي از مترجمان مانند محمد مهدي فولادوند با آوردن توضيحات تفسير گونه در داخل كروشه كه نشان از مطالعه تفاسير از زبان اصلي دارد، سعي در قابل فهم كردن ترجمه خود با حفظ ساختار متن اصلي نموده است. حال آن­كه اميد مجد ترجمه­اي منظوم دارد كه با بررسي انجام شده در بسياري از آيه­ها علاوه بر ساختارشكني در قالب و مفهوم، امكان برداشت مفهومي سواي مفهوم اصلي متن قرآن از آن مي­شود؛ لذا مي­توان ترجمه فولادوند را تا حدي ترجمه­اي صوري و ترجمه اميد مجد را ترجمه­اي پويا و فراتر از آن دانست.

This article has no abstract