بررسي پيش‌نيازهاي كارآفريني سازماني در شركت‌هاي بزرگ خصوصي ايراني

Exploring Corporate Entrepreneurship Antecedents in Iranian Large Private Organizations

صاحبنظران، دوران معاصر را عصر انقلاب جهاني نوآوري دانسته‌اند و معتقدند امروزه نوآروي و كارآفريني عامل اصلي ارزش‌آفريني به حساب مي‌آيد. تأثير فعاليت‌هاي كارآفرينانۀ سازماني در موفقيت شركت‌ها، محققان را به سمت عوامل سازماني مشوق و يا جلوگيري‌كننده از اين فعاليت‌ها جذب كرده است. (Guth and Ginsberg 1990)(Guth and Ginsberg 1990)سازمان‌هاي ايراني نيز مانند ساير سازمان‌ها در سراسر دنيا، در محيط و شرايط پيچيده‌اي به سر مي‌برند و نياز روز‌افزون به نوآوري و كارآفريني در آنها مشاهده مي‌شود. اما آيا عوامل پيشران كارآفريني سازماني در شركت‌هاي ايراني با عوامل شناسايي شده در ساير كشورهاي جهان همخواني دارد؟ مديران ارشد و مياني شركت‌هاي بزرگ ايراني براي پياده‌سازي كارآفريني سازماني در شركت‌هاي خور با چه عواملي رو به رو هستند؟ اين عوامل تا چه اندازه با عوامل موجود در ادبيات اين حوزه همخواني دارد؟ اين پژوهش، ضمن انجام مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختار يافته با 14 مدير ارشد و مياني از 10 شركت بزرگ خصوصي ايراني و استفاده از روش تحليل محتوا، سعي در شناسايي عوامل اثرگذار بر پياده‌سازي كارآفريني سازماني در شركت‌هاي بزرگ خصوصي ايراني داشته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد مهم‌ترين و زيربنايي‌ترين مانع برون سازماني در اين راستا عدم وجود برنامۀ جامع توسعۀ صنعت در كشور مي‌باشد. همچنين در خصوص عوامل درون سازماني، اصلي‌ترين عامل متمايز‌كنندۀ شركت‌هاي مورد مطالعه در اين پژوهش با ساير پژوهش‌هاي موجود در ادبيات، عامل «استقلال مديريت از مالك و كارآفرين» مي‌باشد كه شايد بتوان آن را مهم‌ترين يافتۀ اين تحقيق دانست.

Scholars name the current era as the global revolution of innovation and believe that innovation and entrepreneurship today are the main factors of value creation. The impact of entrepreneurial activities on companies' success has attracted researchers to motivating or restrictive factors. Iranian organizations, like other organizations around the world, are presented with complicated environments and conditions, and there is a growing need for innovation and entrepreneurship. Although, whether antecedents of the corporate entrepreneurship in Iranian organizations are consistent with those identified in other countries remains unanswered. What are the main barriers to implementing corporate entrepreneurship in Iranian organizations? This research, through conducting semi-structured interviews with 14 top and middle managers from 10 large Iranian private companies, while using the thematic analysis method, attempts to answer these questions. Results show that the most important environmental obstacle in Iran is the lack of a comprehensive industrial development plan. Moreover, the main distinguishing organizational internal factor of the firms studied in this research in comparison with other organizations that have been studied in literature is the "non-separation of manager from the owner and entrepreneur", which can be considered as the most significant finding of this research.