بررسي ارتباط همزمان رشد اقتصادي، مخارج بهداشتي و انتشار گاز دي اكسيد كربن در كشورهاي عضو منا

رشد اقتصادي از مهمترين اهداف پيش روي كشورها تلقي مي شود و رابطه­ي تنگاتنگي با مخارج بهداشتي و انتشار آلاينده­هاي زيست محيطي دارد. همچنين مخارج بهداشتي و كيفيت محيط زيست از جمله مسائلي است كه توجه به آن حائز اهميت است. چراكه مشكلات زيست محيطي در سالهاي اخير به خطري جدي براي بشر مبدل شده است. از طرفي هدفمندي مخارج بهداشتي مي تواند باعث بهبود شاخص‌هاي بهداشتي، افزايش كيفيت محيط زيست و رشد اقتصادي گردد. روش بررسي: مطالعه حاضر تحليل داده هاي پانلي براي كشورهاي منا (شامل ايران) در فاصله سال هاي 1995 - 2014 است. در اين پژوهش تلاش شده ارتباط متقابل رشد اقتصادي، مخارج بهداشتي و انتشار CO2 با استفاده از معادلات همزمان و روش 3SLS در قالب داده هاي پانلي بررسي گردد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان مي­دهد بين رشد اقتصادي و مخارج بهداشتي و بين رشد اقتصادي و انتشار CO2 ارتباط دو طرفه مثبت و معنادار برقرار است. از سوي ديگر مخارج بهداشتي اثر منفي بر CO2 دارد. نتيجه گيري: با توجه به اثر مثبت مخارج بهداشتي بر رشد اقتصادي توصيه مي شود اعتبارات بخش بهداشت و درمان افزايش يابد. در واقع بايستي نگاه سياستگذاران به هزينه هاي اختصاص يافته به برنامه هاي بهداشت و رفاه عمومي به سوي نوعي سرمايه گذاري براي تحقق رشد اقتصادي در آينده معطوف شود. بعلاوه ازآنجايي كه رشد اقتصادي انتشار CO2 را افزايش داده است توصيه مي شود سياستگذاران براي حفاظت از محيط زيست اقدام به انتقال تكنولوژي هايي نمايند كه كاهش آسيب هاي محيطي را به همراه دارند

Introduction: Economic growth is one of the most important goals of a country and has a close relationship with health expenditures and emissions of environmental pollutants. Health expenditures and environmental quality are also among the other important issues. On the one hand, environmental problems have become a serious threat to humankind in recent years. On the other hand, meaningful health expenditures can improve the health indicators, environmental quality, and economic growth. Methods: The objective of this study was to examine the causal relationship between economic growth, health expenditures, and CO2 emissions, using simultaneous-equations models and 3SLS for a panel of MENA countries in 1995-2014. Results: Findings showed that economic growth had a positive causality relationship with health expenditures and CO2 emissions. In addition, health expenditures had a negative effect on CO2 emissions. Conclusion: According to the positive effect of health expenditures on economic growth, healthcare sector credits should be increased. In fact, policy makers should invest on public health and welfare programs with regard to the future economic growth. In addition, since economic growth increases CO2 emissions, it is important for the investigated countries to examine the requirements to promote environmental protection and increase the technological transfer to reduce the environmental damage.