مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - اثر بخشي روان درماني گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش پريشاني و فاجعه سازي درد بيماران ديابتيك مبتلا به درد مزمن

پديد آورندگان :

ايمانخواه، رضا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، واﺣﺪ زاﻫﺪان - داﻧﺸﮑﺪه رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ و ﻋﻠﻮم ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ - ﮔﺮوه رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ، زاﻫﺪان، اﯾﺮان , كهرازائي، فرهاد داﻧﺸﮕﺎه ﺳﯿﺴﺘﺎن و ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن - داﻧﺸﮑﺪه رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ و ﻋﻠﻮم ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ - ﮔﺮوه رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ، زاﻫﺪان، اﯾﺮان , ثناگو محرر، غلامرضا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، واﺣﺪ زاﻫﺪان - ﮔﺮوه رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ، زاﻫﺪان، اﯾﺮان

چكيده فارسي :

زمينه و هدف: ديابت يكي از بيماريهاي مزمن و با آسيب، مرگ و مير و هزينه اقتصادي بالا مي باشد. در اين بيماري، حساسيت سيستم عصبي به محرك هاي دردزا افزايش مي يابد و هيپرآلژزي ديابتي بروز مي كند. بيماران ديابتيك معمولا بعد از تشخيص بيماري و در طي فرايند درمان، از علائم رواني رنج مي برند و در جريان سازگاري با بيماري خود دچار پريشاني رواني ( اضطراب، افسردگي و استرس) مي شوند در اين ميان فاجعه سازي در اين بيماران مي تواند حساسيت به درد را بالا برده و موجب افزايش توجه به درد شود. لذا در اين پژوهش بدنبال اين هستيم تا اثر بخشي روان درماني گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش پريشاني و فاجعه سازي درد در اين بيماران را بررسي نماييم . روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و گمارش تصادفي بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بيماران ديابتيك مبتلا به درد مزمن مراجعه كننده به كلينيك درد و بيمارستان اميرالمومنين(ع) شهرستان زابل در شش ماهه دوم سال 1396 بوده كه از ميان آنها 30 نفر(زن و مرد) به روش نمونه گيري هدفمند از طريق انجام مصاحبه باليني انتخاب و پس از احراز شرايط ورود و خروج پژوهش وارد فرايند درمان شده اند. نمونه بطور تصادفي ساده 15نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار اين پژوهش پرسشنامه پريشاني كسلر ،پرسشنامه فاجعه سازي ساليوان و بسته درماني Act بود كه اين بسته شامل 8 جلسه رواندرماني مبتني بر پذيرش و تعهد است كه گروه آزمايش بصورت گروهي توسط روانشناس دريافت كردند.در حاليكه گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرند. يافته ها: با توجه به نتايج بدست آمده دو گروه به لحاظ پريشاني و فاجعه سازي درد در مرحله پس آزمون با كنترل اثر پيش آزمون با هم تفاوت معني داري داشتند. (p< 0/0001) نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر بيانگر اثر بخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش پريشاني و فاجعه سازي درد ، بيماران ديابتيك با درد مزمن مي باشد. لذا استفاده از اين روش درماني بايستي توسط روانشناسان و ساير درمانگران اين حوزه مدنظر قرار گيرد.