بيهودگي در طب مكمل و جايگزين؛ مقاله‌اي مروري‌ تحليلي با رويكرد اخلاقي

Futility in Complementary and Alternative Medicine: A Critical Review from an Ethical Perspective

تعاريفي متعدد از بيهودگي در پزشكي ارائه شده است. بيهودگي در پزشكي در مراقبت از بيمار، به حالتي گفته مي‌شود كه در آن هر نوع مداخله‌اي، اعم از اقداماتي كه به ‌قصد تشخيص، پيشگيري، درمان، توان‌بخشي يا ساير اهداف پزشكي به انجام مي‌رسند، فايده‌اي براي آن بيمار نداشته باشد. اين مطالعه‌ي مروري‌تحليلي، با هدف افزايش درك پزشكان و ديگر ارائه‌دهندگان خدمات سلامت از مسأله‌ي بيهودگي در طب مكمل و جايگزين، انجام شد. طي جست‌وجوي گسترده، بيش از هزار مقاله يافت شد كه با بررسي عنوان و خلاصه‌ي آن‌ها، پژوهش‌هاي نامرتبط حذف و متن 219 مقاله، كامل خوانده شد. در نهايت نيز، 118 مقاله، براي مرور، انتخاب و مطالعه شدند. نتيجه‌گيري درباره‌ي پسنديده‌بودن اخلاقي ارائه‌ي درماني بيهوده در طب مكمل، بنا بر رويكردهاي گوناگون متفاوت است؛ بنا بر رويكرد وظيفه‌گرايي و اصل عدالت از رويكرد اصول‌گرايي، هيچ‌كس مجاز به كاربست درمان‌هاي بيهوده نيست؛ درحالي‌كه در رويكرد موردي و اصل اتونومي بيمار، چنين نظري پذيرفته‌شده نيست . بر اساس رويكرد سودگرايي، تنها، درمان‌هاي مبتني بر شواهد را مي‌توان از لحاظ اخلاقي بررسي كرد و آن دسته از درمان‌هاي مكمل كه بيهوده‌بودنشان نشان داده شده است، بايد منع شوند و ارائه‌دهندگان خدمات مراقبت سلامت، نبايد آن‌ها را به بيماران ارائه دهند؛ چراكه نوعي كلاهبرداري و فريب بيمار است. پيشنهاد مي‌شود در زمينه‌ي روشن‌سازي مرز ميان اثر پلاسبو و نوسبو و بيهودگي مطالعاتي بيشتر انجام گيرد.

Several definitions for medical futility has been proposed in the literature. Medical futility is defined as the condition in which an intervention, either for diagnosis, prevention, treatment, rehabilitation or other medical goals, has no benefit for the individual patient. This critical review aimed to increase the understanding of physicians and other healthcare providers on the issue of futility in complementary and alternative medicine (CAM). Our comprehensive search resulted in more than 1000 studies; unrelated studies were excluded by title and abstract screening, then 219 full-texts were read and finally, 118 studies were included. The conclusion concerning whether or not it is morally acceptable to provide a futile treatment in CAM, becomes a controversial issue based on different approaches. Using futile treatments is not acceptable according to the duty-based approach, and the principle of justice. In contrast, the case-based approach and the principle of autonomy of the patient, hold that such treatments could be morally acceptable. Based on utilitarianism, only evidence-based treatments can be morally discussed, and those CAM therapies that have been shown to be futile, should be prohibited; thus health care providers must not offer them to patients since it would be a kind of deceit. We suggest that more comprehensive studies should be performed to clarify the boundary between placebo, nocebo, and futility.