مقايسه شاخص هاي عملكردي بخش اورژانس در مراكز تروما

Comparing emergency department performance indicators in Trauma centers

مقدمه: جايگاه اورژانس در كاهش مرگ و مير و تسريع در ارائه خدمات اورژانسي بسيار حساس مي باشد. شاخص هاي عملكردي اورژانس نقشي مهم در ارزيابي عملكرد بخش اورژانس دارند. بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي شاخص هاي عملكردي اورژانس در مراكز تروما دانشگاه علوم پزشكي مشهد بود. روش ها: پژوهش حاضر، به صورت تركيبي و در دو مرحله در سال 1397 انجام شد. در مرحله اول شاخص هاي عملكردي اورژانس در سه مركز ترومايي منتخب در سال هاي 1393تا 1396، جمع آوري گرديد. در مرحله دوم به صورت كيفي طي جلسات متمركز گروهي دلايل تغييرات شاخص ها بررسي شد. يافته ها: طبق بررسي هاي انجام شده تشكيل پرونده براي بيماران بدون علايم حياتي، محاسبه درصد احياي قلبي-ريوي براي كل بيماران ترومايي و غير ترومايي از جمله عوامل تاثير گذار بر افزايش درصد احياي قلبي ريوي ناموفق مطرح گرديد. افزايش تعداد مراجعين، افزايش تصادفات دسته جمعي، عدم ثبت دقيق زمان به محض ورود پزشك بربالين بيمار، نبود ارتباط سيستم ترياژ با سيستم اطلاعات بيمارستاني از عوامل موثر بر افزايش زمان ترياژ بودند. نتيجه گيري: براي بهبود كيفيت عملكرد بخش اورژانس نياز به حضور پزشكان متخصص طب اورژانس، تجهيزات كافي، ايجاد كميته ترياژ و ثبت زمان واقعي ترياژ نياز است. بنابراين، لازم است تا مديران اين حوزه دستورالعمل ها و فرآيندهاي لازم را در جهت افزايش كيفيت عملكرد اورژانس و بازنگري شاخص ها به كار گيرند.

Introduction: The Emergency Department has significant role in reducing mortality and accelerating the delivery of emergency services. Emergency performance indicators play an important role in evaluating the performance of emergency department. Therefore, this study focuses on investigating the emergency performance indicators in Trauma Centers of Mashhad University of Medical Sciences. Method: This was a mixed-method study conducted in 2018. At first, emergency performance indicators were collected in three selected trauma centers during 2014-2017. Second, the reasons for the changes in indicators were reviewed qualitatively during the focus group meetings. Results: According to the result, keeping a medical record for patients without vital signs; calculating the cardiopulmonary resuscitation rate for all traumatic and non-traumatic patients increase the rate of unsuccessful cardiopulmonary resuscitation. Some factors were found to increase triage time, such as the increased number of patients and mass accidents, lack of timely recording at the point of care or connection between the triage system and the Hospital Information System. Conclusion: To improve the quality of emergency department performance, an emergency medical practitioners should be present at the emergency department, and adequate equipment, a triage committee and real-time triage records should be available. Therefore, the managers should follow the required guidelines and procedures to improve the quality of the emergency function and review the indicators.