بررسي اثربخشي زوج درماني هيجان مدار بر سبك دلبستگي و رضايتمندي جنسي زوجين

The Effectiveness of emotionally-focused couple therapy on the style of attachment and sexual satisfaction of couples

زمينه و هدف: يك ازدواج موفق اغلب با رضايت طرفين از رابطه جنسي همراه است؛ از طرف ديگر، ساختار يك خانواده متعادل بر پايه روابط زناشويي صحيح استوار است. يكي از مهم‌‌ترين عوامل در استحكام اين رابطه، سبك دلبستگي زوجين است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار بر سبك دلبستگي و رضايتمندي جنسي زوجين بود. روش تحقيق: روش مطالعه به ‌صورت نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش، كليه زوجين مراجعه‌كننده به كلينيكي در شهرستان نيشابور در سال 1395 بودند كه بر اساس معيارهاي ورود، 32 زوج به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه مداخله (16نفر) و كنترل (16 نفر) قرار گرفتند. براي گردآوري اطلاعات، از پرسشنامه‌هاي رضايت جنسي Haddison & Kruskaph و مقياس دلبستگي Collins Read &استفاده گرديد. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تي‌زوجي و تحليل كواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوراريانس نشان داد كه در مرحله پس‌آزمون، بين رضايتمندي جنسي و سبك دلبستگي گروه مداخله و گروه كنترل تفاوت معني‌داري وجود داشت (0/05>P). نتايج نشان داد زوج‌درماني هيجان‌مدار بر رضايتمندي جنسي و زيرمقياس‌هاي تمايلات جنسي و صميميت جنسي تأثير داشته، اما بر زيرمقياس‌هاي رفتار جنسي و كيفيت روابط جنسي تأثير معني‌داري نداشت (0/05P). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش، بيانگر سودمندي دوره زوج‌درماني هيجان‌مدار در بهبود سبك دلبستگي و رضايتمندي جنسي زوجين است.

Background and Aim: A successful marriage is often accompanied by both partner consent to sex, on the other hand, the structure of a balanced family is based on sound marital relations. One of the most important factors in strengthening this relationship, is the attachment style of couples. The purpose of this study was Effectiveness of emotionally-focused couple therapy on the style of attachment and sexual satisfaction of couples. Materials and Methods: The method of study was quasi-experimental with pretest-posttest design with control group. The study population consisted of all couples referring to clinic in Neyshabur city in 2016. Based on inclusion criteria, 32 couples were selected by convenience sampling and randomly divided into intervention (n=16) and control (n=16) groups. For data collection, Haddison and Kruskaph Sexual Satisfaction Index and Collins and Read Adolescents Adjustment Scale were used. Paired t-test and covariance analysis were used for data analysis. Results: The results of the analysis of variance showed that in post-test, there was a significant difference between sexual satisfaction and attachment style of the intervention group and control group (P<0.05). The results showed that emotional-couple therapy had a significant effect on sexual satisfaction and subscales of sexuality and sexual intimacy, but it had no significant effect on the subscales of sexual behavior and quality of sexual relations (P>0.05). Also, it had a significant effect on attachment style and its subscales of proximity, dependency, and anxiety.