بررسي روند مشاركت شيعيان عراق در ساختار قدرت سياسي اين كشور از 2003 تا 2008 و تاثير آن بر نفوذ منطقه-اي ايران

Investigating the process of Iraqi Shiites' participation in the structure of its political power from 2003 to 2008 and its impact on Iran's regional influence

يكي از مهم‌ترين مشخصات جغرافياي سياسي در قرن بيست و يكم اهميت يافتن جريانات فروملي و فراملي فرهنگي هويتي، فرهنگي و مذهبي ميان ملت‌ها است. ايران و عراق دو كشور همسايه در منطقه جنوب غرب اسيا هستند كه داراي پيوندهاي فرهنگي، ديني، جغرافيايي، قومي و اقتصادي ديرينه اي هستند كه مهم ترين مولفه اين پيوند مذهب تشيع است. بعد از سقوط صدام و رهايي از محدوديت هاي دوران حاكميت بحث شيعيان كم كم در حال بازيابي نفوذ و جايگاه واقعي خود در عراق هستند كه اين مساله مي‌تواند تاثيرات منطقه اي مهمي براي نفوذ فرهنگي ايران داشته باشد. هدف اين مقاله بررسي روند مشاركت شيعيان عراق در ساختار قدرت سياسي اين كشور از 2003 تا 2008 و تاثير آن بر نفوذ منطقه اي ايران است. سوال اصلي مقاله اين است مشاركت شيعيان در ساختار قدرت سياسي عراق چگونه نفوذ منطقه اي ايران را مستحكم تر نموده است؟ فرضيه پژوهشگران مقاله اين است كه ارتباطات و اشتراكات فرهنگي و ديني و فومي ميان ايران و عراق پتانسيل بي نظيري را براي نفوذ عمدتا فرهنگي ايران در منطقه فراهم كرده است. روش اين مقاله توصيفي تحليلي است. نتايج مقاله نشان مي دهد كه صرف فراهم شدن بسترهاي همگرايي شيعيان عراق و ايران بعد از 2003 ميلادي و سقوط رژيم بعث جريانات فروملي و فراملي گسترده اي را بين عراق و ايران به وجود آورد كه مشاركت شيعيان در ساختار قدرت سياسي عراق نيز اين همگرايي را مستحكم و آرمان هاي انقلاب اسلامي ايران را در عراق و منطقه نافذتر خواهد كرد.

One of the most important features of political geography in the 21st century the importance of finding transnational and transnational cultural identities, cultures and religions among nations. Iran and Iraq are two neighboring countries in Southwest Asia which have longstanding cultural, religious, geographical, ethnic and economic connections and the most important component of this bond is Shiite religion. Shiite discourse gradually regains its true position in Iraq after Saddam's fall and liberation from restrictions this could have important regional implications for Iran's cultural influence. The purpose of this article is to examine the process of Iraqi Shiites' participation in the structure of its political power from 2003 to 2008 and its impact on Iran's regional influence. The main question of the article is that How has Shiite involvement in Iraq's political power structure strengthened Iran's regional influence? The researchers' hypothesis is that Relations and cultural and religious ties between Iran and Iraq it has provided unparalleled potential for Iran's largely cultural influence in the region. The methodology of this paper is descriptive-analytical. The results of the paper show that The mere provision of Shiite convergence for Iraq and Iran after 2003 and the fall of the Ba'athist regime it created widespread transnational and transnational flows between Iraq and Iran That the Shia involvement in the structure of Iraqi political power also strengthened this convergence and the aspirations of the Islamic Revolution will make Iran more penetrating in Iraq and the region.