بررسي جامعه شناختي تاثير قدرت سياسي بر شهرنشيني وشهرسازي در دوره پهلوي اول

مقدمه: در اين مقاله از منظري جامعه شناختي به بررسي تاثير قدرت سياسي بر شهرنشيني و شهرسازي در عصر پهلوي اول پرداخته شده است. رضاشاه با تحولاتي كه در نظام آموزشي، اداري، مالي و نظامي و..ايجاد كرد، شكل و محتواي جامعه و روابط اجتماعي را دگرگون ساخت . شروع تحولات شهرسازي و شهر نشيني به مفهوم جديد آن نيز تا حد زيادي مربوط به اين روزگار است. روش پژوهش: با استفاده از روش تاريخي و تكنيك اسنادي به عنوان رويكردي غالب به اين موضوع پرداخته شده است.در اين پژوهش مهمترين منابعي كه مورد استفاده قرار گرفته است؛ كتابها، مقالات و مجلاتي هستند كه به بررسي مقوله قدرت و قدرت سياسي در عصر پهلوي اول پرداخته اند و از آنجا كهقدرت سياسي در اين مقاله دولت مطلقه در نظر گرفته شده؛ بر اين اساس دولت شامل مديران (نخبگان اداري)، ارتش، سيستم اداري و بووكراسي و دستگاه قضايي مي‌باشد.همچنين از مقالات و كتابهايي كه در ارتباط با شهرسازي و شهرنشيني و كلاً تاريخ سياسي و اجتماعي دوره پهلوي اول مي‌باشد بهره گرفته شده است. يافته‌ها: ساختار قدرت سياسي ايران در دوره پهلوي اول با زيرساخت هايي چون دولت مطلقه و نهادهاي سياسي رابطه تنگاتنگي دارد زيرا نظام سياسي اين دوره به اتكاي سلطه مطلقه خود، عالي ترين قدرت را در جامعه اعمال مي‌كرد و تصميماتش براي هم خرده نظام‌ها الزامي بود. از سوي ديگر، بسيج منابع براي نيل به اهدافي كه حاكميت داشت توسط نهادهاي سياسي آن هدايت مي‌شد.استقرار حكومت رضاخان سرآغاز عصري جديد در تاريخ شهرنشيني و شهرسازي ايران است. نتيجه گيري: دولت مطلقه همواره سعي داشت در عرصه مديريت شهري قدرت خود را به نحوي در فضا متجلي سازد.اين قدرت نمايي به صورت هاي گوناگون از جمله در قالب قصرها و كاخهاي باشكوه، معابد عظيم، قلعه‌هاي حصين، راهوارها و مركوب هاي فاخر، متجلي شده است. در اين دوره بيست ساله براي تجلي كالبدي به عناصر خاصي توجه شده است كه مهمترين آنها عبارت بودند از كاخها، مجسمه‌ها، پادگانها و همچنين اسامي شهرها، خيابان‌ها و ميادين.

this article has no abstract