سنجش رضايت مندي كيفيت محيط سكونتي از ديدگاه ساكنين مسكن مهر با تاكيد بر بعد كالبدي ـ بصري(نمونه موردي: شهر اردبيل)

مقدمه و هدف پژوهش: در اين پژوهش سعي برآن است تا ضمن سنجش رضايت مندي كيفيت محيط سكونتي، به بررسي بازخورد سياست مسكن مهر در ابعاد مختلف از جمله در بعد كالبدي عدم سنخيت و تناسب ويژگي​هاي مكاني و همچنين دور بودن اين سايت​ها از مركز شهر اردبيل كه خود نيازمند زير ساخت​هاي هزينه بر و طولاني مدت است و هم چنين از بعد معضلات اجتماعي پروژه مسكن مهر در شهر اردبيل كه به دليل دور بودن از شهر، از بافت اجتماعي خاصي برخوردار نبوده اند از سوي ديگر، ساخت مسكن مهر بدون توجه به بافت اجتماعي ساكنين آن و آسيب​هاي اجتماعي فرا روي آن ايجاد شده و فاقد هويت شهري بوده است. روش پژوهش: روش انجام مطالعه در اين تحقيق با توجه به ماهيت كار مبتني بر روش توصيفي_تحليلي و پيمايشي است. جهت گيري اصلي اين پژوهش، كاربردي است. جامعه آماري ساكنين مجتمع​هاي مسكن مهر شهر اردبيل مي­باشد كه بر اساس فرمول كوكران؛ 374 نمونه انتخاب و بر اساس روش تصادفي ساده توزيع گرديد. يافته‌ها: يافته​ها نشان داد كه وضعيت بعد كالبدي با ميانگين 3.014 و وضعيت بعد بصري با ميانگين 3.076 در حد مطلوب مي​باشد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش پيش رو نشان مي​دهد، ميزان رضايتمندي از كيفيت مسكن مهر در سطح متوسط رو به بالايي ارزيابي شده است. لازم به ذكر است كه ايجاد زمينه​هاي لازم براي تقويت مشاركت ساكنان در ادارة امور محلة مسكوني خود، ايجاد زمينه براي تقويت تعاملات اجتماعي و تقويت احساس تعلق به مكان از جنبه​هاي مؤثر بر افزايش كيفيت سكونتي مي​باشد كه مي​بايست مورد توجه جدي قرار گيرد.

this article has no abstract