نقش كالبد معماري در ارتقاي زندگي جمعي در فضاهاي عمومي (نمونه موردي: ميدان بهارستان)

مقدمه و هدف پژوهش: آدمي، موجودي اجتماعي است و نيازمند روابط اجتماعي است. فضاهاي عمومي شهري براي توسعه ارتباطات اجتماعي كاربرد دارد. يكي از اين فضاهاي عمومي، ميدان است كه در آن زندگي جمعي، شكل مي­گيرد كه در اين تحقيق ميدان بهارستان در نظر گرفته شده است. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير عوامل كالبدي بر زندگي جمعي در ميدان بهارستان (به عنوان يك فضاي عمومي) است. روش پژوهش: روش تحقيق، از نظر شيوه گردآوري اطلاعات؛ توصيفي تحليلي و از نظر هدف كاربردي بود. جامعه آماري پژوهش شامل: معماران (دانشجويان معماري) در دانشگاه آزاد اسلامي تهران مركز بود. يافته‌ها: حجم نمونه با توجه به نمونه ­هاي در دسترس، 170 نفر برآورد شد و براي انتخاب نمونه از روش همه شماري استفاده شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه با طيف ليكرت 5 تايي بود. براي تجزيه و تحليل داده­ها از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. نتيجه گيري: با تحقيقات انجام شده، مشخص شد كه رابطه معناداري بين انعطاف­پذيري، امكانات، تنوع كاربري و زندگي جمعي در ميدان بهارستان وجود ندارد ولي متغير تجمع­پذيري و تعيين فضايي تاثير مثبت بر متغير زندگي جمعي در ميدان بهارستان مي­گذارد.

this article has no abstract