بررسي رابطه بين فرهنگ سازماني و كار آفريني سازماني با در نظر گرفتن نقش ميانجي تسهيم دانش دربين معلمان ابتدايي

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين فرهنگ سازماني و كارآفريني سازماني با در نظر گرفتن نقش ميانجي تسهيم دانش در بين معلمان ابتدايي انجام شده است. اجراي اين پژوهش، توصيفي (غير آزمايشي) و طرح پژوهش، همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري روش بوده و جامعه آماري مشتمل بر كليه معلمان ابتدايي شهرستان املش 466 نفر( مي باشد كه از جامعه حاضر حجم نمونه آماري توسط جدول مورگان 96 نفر محاسبه و با نمونه گيري در ( دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري شامل پرسشنامه فرهنگ سازماني )كويين و گارت، 8338 (، پرسشنامه كارآفريني بارينگر و بلودرن ) 8333 ( و پرسشنامه تسهيم دانش وانگ و همكاران ) 661 ( بودند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري )ليزرل( استفاده و برازش مدل با شاخص هاي برازش بررسي شد. اهم يافته ها حاكي از آن است كه بين متغيرهاي فرهنگ سازماني، كارآفريني سازماني و تسهيم دانش همبستگي مثبت و معني دار وجود دارد. از تحليل همبستگي ميان متغيرهاي برون زا و درون زا مي توان نتيجه گيري كرد كه افزايش در فرهنگ سازماني منجر به افزايش در نمرات كارآفريني سازماني و تسهيم دانش مي شود. به علاوه افزايش در تسهيم دانش همراه با افزايش در نمرات كارآفريني سازماني مي باشد. در نهايت مدل معادلات ساختاري نشان مي دهد كه تسهيم دانش تاثير فرهنگ سازماني را بر كارآفريني سازماني ميانجي گري مي كنند. در پايان پيشنهادات كاربردي در راستاي نتايج حاصل شده ارائه گرديده است.

this article has no abstract