مطالعه اثر ضدميكروبي عصاره آبي برگ گردو و مقايسه روش‌هاي ديسك ديفيوژن و چاهك‌گذاري

Antimicrobial effect of walnut leaves aqueous extract and comparison of disc diffusion and wells methods

امروزه ايمنى غذا يك مبحث مهم سلامت عمومى جامعه است. يكى از روش‌هاى توليد غذاى سالم استفاده از مواد با ساختار طبيعى است. استفاده از اسانس‌ها و عصاره‌هاي گياهى به‌عنوان افزودنى‌هاى ضد باكترى و ضد قارچى يكى از اين روش‌ها مي‌باشد. تركيبات ضدميكروبي به دست آمده از گياهان با مكانيسم‌هايي‌‌ متفاوت از آنتي بيوتيك‌ها، باكتري‌ها را حذف مي‌كنند كه در اين ميان اثرات مؤثر گردو و اجزاي آن قابل توجه است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثر ضد ميكروبي عصاره آبي برگ گردو روي استافيلوكوكوس آرئوس و اشريشياكولاي، تعيين غلظت بهينه عصاره و مقايسه حساسيت هر كدام از باكتري‌ها در مقابل عصاره و تعيين حساس‌ترين روش مطالعه مي‌باشد.جهت بررسي در مطالعه حاضر ابتدا عصاره‌گيري از برگ‌هاي گردو انجام شد و سپس خاصيت ضدميكروبي عصاره و غلظت‌هاي بهينه از آن با استفاده از روش‌هاي ديسك و چاهك بر روي باكتري‌هاي استافيلوكوكوس آرئوس و اشريشياكولاي مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس نتايج به‌دست آمده عصاره برگ گردو در غلظت‌هاي 12/5 درصد به بالا داراي خاصيت ضدميكروبي بوده و با فزايش يافتن غلظت عصاره ميزان رشد باكتري به‌صورت معني‌داري كاهش مي‌يابد (0/01>p). بيشترين ميزان هاله عدم رشد در هر دو روش مربوطه به نمونه شاهد است كه حاوي ديسك كلرامفنيكول بر روي باكتري اشريشياكولاي مي‌باشد (24 ميلي‌متر) و بعد از نمونه شاهد نيز نمونه‌ي حاوي 50 درصد عصاره بر روي باكتري استافيلوكوكوس آرئوس در روش چاهك با 13/33 ميلي‌متر و در روش ديسك نيز نمونه حاوي 50 درصد عصاره بر روي باكتري استافيلوكوكوس آرئوس بيشترين هاله عدم رشد را نسبت به بقيه نمونه‌ها دارند (11 ميلي‌متر). در واقع باكتري استافيلوكوكوس اورئوس حساسيت بيشتري به عصاره برگ گردو نسبت به باكتري اشريشياكولاي در هر دوروش بكار رفته نشان داد. ولي در ميان دو روش مورد بررسي حساسيت نمونه‌هاي روش چاهك بيشتر از روش ديسك‌گذاري بود. نتيجه كلي نشان مي‌دهد در ميان نمونه‌ها بعد از نمونه شاهد (ديسك كلرامفنيكول بر روي باكتري اشريشياكولاي) نمونه حاوي 50 درصد عصاره برگ گردو بر روي باكتري استافيلوكوكوس اورئوس بيشترين خاصيت ضدميكروبي را در ميان ساير نمونه‌ها دارند.

Today food safety is a public health issue. One of the methods of healthy food production is the use of natural materials. The use of essential oils and plant extracts as antibacterial and antifungal additives is one of these methods. Antimicrobial compositions obtained from plants were removed by different mechanisms of antibiotics, in which the effective influences of walnut and its components are significant. The aim of this study was to evaluate the antimicrobial effect of walnut leaf extract on Staphylococcus aureus (S. aureus) and Escherichia coli (E. coli), determine the optimal amount of extract and sensitivity to each of the bacteria against the extract and determine the most sensitive method of the study. In this study, the leaves was extracted from the walnut and then the antimicrobial properties of the extract and its optimal concentrations were measured using disc and well methods on S. aureus and E. coli. Based on the results, the extract of walnut leaves in the concentrations of 12.5% up to the above has antimicrobial effect. By increasing the amount of extract, the growth rate of the bacteria significantly decreases (p<0.01). The highest non-growth halo in both methods was obtained from the control sample containing chloramphenicol disk on the E. coli (24 mm) and after it, the sample that contain 50% extract on S. aureus had 13.33 non-growth halo in the well method, and in the disc method, the 50% extract of S. aureus had the highest non-growth halo (11 mm). In fact, S. aureus was more susceptible to walnut leaves extract than E. coli in both methods. However, between the two methods, the sensitivity of the wells samples was more than the discontinuation method. The overall result shows that the sample containing 50% walnut leaf extract on S. aureus has the most antimicrobial activity among other samples after the control sample (chloramphenicol disc on E. coli).