بررسي تأثير ارگونومي مشاركتي بر سطح رضايت‌مندي و پتانسيل انگيزش شغلي كاركنان يك آزمايشگاه تشخيص طبي در اصفهان

The Effect of Participatory Ergonomic Interventions on the Level of Satisfaction and the Motivating Potential Score of Employees of a Medical Diagnostic Laboratory in Isfahan

زمينه و هدف: يكي از اثربخش‌ترين روش‌هاي مديريت ريسك فاكتورهاي ارگونومي در محيط كاري دخيل‌كردن كاركنان در شناسايي و ارزيابي اين ريسك‌ها و درنهايت طرح‌ريزي و اجراي مداخلات از سوي خود آنهاست؛ بنابراين هدف مطالعه حاضر اجراي برنامه ارگونومي مشاركتي با تكيه ‌بر انتقال دانش ارگونومي به كاركنان و بررسي تأثير مداخلات حاصل از اين برنامه بر شاخص‌هاي ماكروارگونومي است. روش كار: مطالعه پيش‌رو به‌صورت مداخله‌اي نيمه-تجربي با همكاري يازده نفر از كاركنان يكي از آزمايشگاه‌هاي تشخيص طبي انجام شده است. براي اين منظور، از ابزارهاي پرسشنامه رضايت شغلي مينه‌سوتا و شناخت شغل واگنر استفاده شد. برنامه ارگونومي مشاركتي اين مطالعه براساس راهنماي كلينيك بهداشت شغلي اُنتاريو كانادا (Occupational Health Clinics for Ontario Workers Inc (OHCOW اجرا شد. تفاوت سطح مؤلفه‌هايي همچون رضايت شغلي و افزايش توان انگيزشي كاركنان، قبل و بعد از اجراي مداخلات حاصل از برنامه ارگونومي مشاركتي OHCOW، با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 در اين محيط كاري بررسي شد. يافته‌ها: ميزان رضايت شغلي قبل و بعد از اجراي مداخلات ارگونومي مشاركتي با وجود افزايش نسبي، تفاوت معني‌داري نداشت، اما در يكي از مقياس‌هاي آن يعني «جو سازماني»، تغيير معني‌داري ايجاد شده بود (0/016=P). همچنين توان بالقوه انگيزشي كاركنان بعد از اجراي مداخلات در مقايسه با قبل از آن افزايش معني‌داري داشت (0/013=P). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه از ارگونومي مشاركتي با هدف بهبود برخي جنبه‌هاي ماكروارگونومي استفاده شد. براساس نتايج، ارگونومي مشاركتي مي‌تواند برخي مقياس‌هاي رضايت شغلي و توان انگيزشي را در ميان كاركنان افزايش دهد. درنهايت پيشنهاد مي‌شود زمان‌ بيشتري براي تأثيرگذاري مداخلات در نظر گرفته شود.

Background and Objectives: One of the most effective methods for managing ergonomic risk factors in the workplace is to involve employees in identifying and assessing ergonomic risk factors and ultimately designing and implementing interventions by themselves. Therefore, this study aimed to implement a participatory ergonomic program, focusing on the transfer of ergonomic knowledge to employees, and to examine the effects of interventions on the macroeconomic indexes. Methods: This semi-experimental interventional study was carried out in cooperation with all staff of one of the medical diagnostic laboratories in Isfahan (11 people) in 2017. A participatory ergonomic program was implemented based on the Occupational Health Clinics for Ontario Workers Inc. (OHCOW) Guide. Then, the differences in the level of macro ergonomic elements such as job satisfaction and increase in motivating potential score of employees were studied before and after the interventions resulting from participatory ergonomic program (OHCOW) in this work environment. The data was analyzed using SPSS 23. Results: Job satisfaction before and after ergonomic interventions had no significant difference (a relative increase), but in one of the scales, namely organizational climate, there was a significant change (P=0.016). Also, the motivating potential score of employees after the intervention was significantly higher than before (P=0.013). Conclusion: In this study, participatory ergonomics were used to improve some aspects of macro ergonomic elements. Based on the results of this study, participatory ergonomics can increase some job satisfaction scores and motivating potential score of employees. Finally, it is suggested that allocate a longer duration for intervention utilization.