عوامل جديد ضد آنفلوانزا: هدف قرار دادن مكانيسم هاي ورود ويروس و رونويسي از ژنوم

New Anti-Influenza Agents: Targeting the Virus Entry and Genome Transcription

پديدار شدن ويروس آنفلوانزا H1N1 بازآرايي شده در سال 2009 و انتشار گسترده آن علي‌رغم به‌كار‌گيري برنامه‌هاي طولاني‌مدت واكسيناسيون و داروهاي ضد ويروس، بيانگر وجود محدوديت در راهبرد كنترلي عليه اين عفونت است. هنگام بروز پاندمي، توليد واكسن مناسب عليه بيماري آنفلوآنزا به علت بازآرايي ژنتيكي ويروس دشوار است و هم زماني گردش واريته هاي مقاوم به دارو، نياز به طراحي داروهاي اثر‌بخش و وسيع‌الطيف جديد را برجسته مي‌كند. در حال حاضر تحقيقات بر روي بازدارنده‌هاي اتصال و ورود ويروس، و بيشترين توجه به سوي بازدارنده‌هاي همانند‌سازي و رونويسي از ژنوم ويروس متمركز شده است به گونه‌اي كه فشار انتخابي ناشي از استفاده از داروهاي ضد ويروس در تمامي سويه‌ها پوشش داده شود. در اين جستار عوامل ضد ويروسي جديد كه فرايندهاي اتصال غشايي ويروس-سلول، و رونويسي از ژنوم ويروس آنفلوانزا را هدف قرار مي‌دهند بررسي شده است.

Introduction: The emergence and spread of the pandemic H1N1 influenza virus in 2009 indicates a limitation in the strategy to control the infection, despite a long-established vaccination programme and approved antivirals. Production the proper vaccine against influenza is difficult due to the genetic recombination of virus in the event of pandemic and co-circulation of drug-resistance variants highlights the need for the development of new effective and broad-spectrum influenza therapies. Currently, the investigations lie on viral attachment and entry inhibitors, and more attention focuses on viral genome replication and transcription inhibitors in such a way that selective pressure applied by the use of antiviral drugs has covered against all strains. In this review, the novel antiviral agents that targeted the virus-cell membrane attachment, and transcription of the viral genome are discussed