عنوان مقاله :
بررسي ارتباط وضعيت ماكروارگونومي با شيوع اختلالات اسكلتي - عضلاني و پيامدهاي استرس شغلي در بيمارستان‌هاي آموزشي - درماني اروميه
عنوان به زبان ديگر :
An Assessment of Association Between Macro-ergonomics Status and Employees’ Prevalence of Musculoskeletal Disorders and Job Stress Outcomes in Urmia Educational and Medical Hospitals
پديد آورندگان :
حسن زاده، پريسا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكدة بهداشت - گروه مهندسي بهداشت حرفه اي و ايمني كار , قهرماني، ابوالفضل دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكدة بهداشت - مركز تحقيقات ايمني بيمار - گروه مهندسي بهداشت حرفه اي و ايمني كار , محبي، ايرج دانشگاه علوم پزشكي اروميه - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت
كليدواژه :
بيمارستان , اختلالات اسكلتي-عضلاني , استرس شغلي , ماكروارگونومي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ماكروارگونومي نگرشي فني-اجتماعي است كه به طراحي سازماني، سيستم كار و طراحي تعامل‌هاي انسان-ماشين، انسان-محيط و انسان-شغل مي‌پردازد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد شرايط ماكروارگونومي محيط كار مي‌تواند تأثير نامطلوبي بر سلامتي كاركنان داشته باشد. در اين ميان، كاركنان بيمارستان‌ها با استرس شغلي فراواني مواجه مي‌شوند و شيوع اختلالات اسكلتي–عضلاني در آنها زياد است؛ از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط وضعيت ماكروارگونومي با شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني و پيامدهاي استرس شغلي در بيمارستان‌هاي آموزشي-درماني اروميه انجام شد.
روش كار: اين مطالعه از نوع مقطعي–توصيفي است كه 350 نفر از كاركنان پنج بيمارستان را به صورت تصادفي انتخاب شدند و در اين مطالعه شركت كردند. براي جمع آوري داده‌ها از سه پرسشنامه ماكروارگونومي، نورديك و پيامدهاي استرس شغلي استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از آمار توصيفي و آزمون آماري كاي دو تجزيه و تحليل شدند.
يافته‌ها: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد از 350 شركت‌كننده 217 نفر (62 درصد) زن و 168 نفر (48 درصد) پرستار بودند. ميانگين سني آنها (8/13±) 36/63 و ميانگين سابقه كاري (7/65 ±) 11/53 سال بود. نتايج آزمون ANOVA نشان داد وضعيت ماكروارگونومي به‌طور معني‌داري در بيمارستان‌ها متفاوت بود و بيمارستان 1 وضعيت مطلوب‌تري داشت. بيشترين ميزان علائم اختلالات اسكلتي-عضلاني در ناحيه گردن (75/7 درصد) و نشيمن و كمر (73/7 درصد) گزارش شد. ميانگين نمره پيامدهاي استرس شغلي شركت‌كنندگان نيز پايين تر از حد مطلوب بود. وضعيت ماكروارگونومي با اختلالات اسكلتي-عضلاني و پيامدهاي استرس شغلي ارتباط معني‌داري داشت.
نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي مطالعه حاضر مي‌توان نتيجه گرفت شرايط ماكروارگونوميكي محيط كار تأثير فراواني در بروز اختلالات اسكلتي-عضلاني و پيامدهاي استرس شغلي دارد؛ بنابراين به‌منظور كاهش اختلالات اسكلتي-عضلاني و استرس شغلي بايد برنامه‌هاي مداخله‌اي سازماني و اجراي برنامه‌هاي آموزش ماكروارگونومي باهدف تغيير و بهبود شرايط محيط كار در بيمارستان‌ها صورت گرفت.
چكيده لاتين :
Background and Objectives: Macro Ergonomics is a socio-technical approach that deals with organizational, and work system design, as well as the design of human-machine, human-environment, and human-job interactions. Researches show that workplace macroeconomic’ conditions have undesirable effects on employees’ health, and hospital staff experience high levels of occupational stress and high prevalence of musculoskeletal disorders. This study aimed to investigate the relation between macroeconomic’ condition and prevalence of musculoskeletal disorders as well as outcomes of job stress among employees of hospitals affiliated to Urmia University of Medical Sciences.
Methods: This study was a descriptive cross-sectional study and 350 employees who randomly were selected from 5 hospitals participated in this study. Macro-ergonomic, Nordic and job stress outcomes questionnaires were used for data collection. Descriptive statistics, ANOVA and Chi-square tests were applied for data analysis.
Results: The findings of the present study indicated that out of 350 participants 217 (62%) were female and 168 were nurses (48%). Their mean age was 36.63 (±8.13) years and their average work experience was 11.53 (±7.65) years. The results of ANOVA test showed that the status of macro-ergonomics was significantly different in hospitals and hospital 1 had favorable condition. The majority of musculoskeletal disorder symptoms were reported in the neck (75.7%), hip, and waist (73.7%). The average score of job stress outcomes for the participants was lower than favorable limit. Macro-ergonomic’ conditions had significant associations with musculoskeletal disorders and job stress’ outcomes. Conclusion: Based on the results of the current study, macro-ergonomic conditions had significant effects on musculoskeletal disorders and job stress outcomes. Interventional efforts should focus on organization and developing macro-ergonomic training programs to reduce musculoskeletal disorders and job stress and improve job conditions in hospitals.
