افسردگي در سالمندي به‌عنوان عامل خطر ابتلا به زوال عقل و اختلال خفيف شناختي: مكانيسم‌ها و فرايندهاي ميانجي آن

مقدمه: در سال‌هاي اخير در ايران جمعيت سالمندان رو به افزايش بوده است. انتظار مي‌رود در 30 سال آينده جمعيت سالمندان سه برابر شود. لذا پرداختن به بيماري‌ها و معضلات سالمندي موضوع بسيار مهمي است. پژوهش حاضر مروري بر ادبيات پژوهشي حوزه افسردگي سالمندان و دمانس است. موضوعات زير مورد بحث قرار گرفته است: آيا ميان افسردگي ديررس و دمانس بهخصوص در بيماري آلزايمر رابطه‌اي وجود دارد؟ آيا افسردگي مي‌تواند به‌عنوان عامل خطري براي بيماري آلزايمر در نظر گرفته شود؟ مكانيسم‌هاي اساسي ارتباط بين بيماري آلزايمر و افسردگي ديررس چيست؟ نتيجه‌گيري: اين مقاله به بررسي ارتباط ميان افسردگي ديررس و آلزايمر مي‌پردازد و مسير مكانيسم‌هاي مشترك اين دو شرايط پاتولوژي را تشريح مي‌كند.

Introduction: In recent years, the population of the elderly has risen in Iran. It is expected that the elderly population triple over the next 30 years. Therefore, addressing illnesses and problems of aging is a very important issue. The present s tudy is a review of the literature on the subject of late life depression and dementia. The following issues are discussed; is there a relation between late depression and dementia, particularly Alzheimer’s disease? can depression be considered a risk factor for Alzheimer’s disease? what are the underlying mechanisms of the relationship between Alzheimer’s disease and late life depression? Conclusion: This article discusses the link between late life depression and Alzheimer’s disease and describes the common mechanism pathways of these two pathological conditions