تنظيم سختي پوياي يك بازي شناختي مبتني بر نوروفيدبك با هدف كمك به درمان اختلال نقص توجه- بيش‌فعالي

Dynamic Difficulty Adjustment of a Cognitive Game Based on Neurofeedback in Order to Help Treat Attention Deficit Hyperactivity Disorder

مقدمه: اختلال نقص توجه- بيش‌فعالي (Attention deficit hyperactivity disorder يا ADHD)، يكي از شايع‌ترين اختلالات عصبي در ميان كودكان و نوجوانان مي‌باشد. تمرينات مبتني بر نوروفيدبك به عنوان روش جديدي در بين درمان‌هاي غير دارويي، با اصلاح ناهنجاري‌هاي موجود در برخي از باندهاي فركانسي مغز اين كودكان، مي‌تواند به بهبود عملكرد آن‌ها كمك كند. هدف از انجام پژوهش حاضر، توسعه و طراحي يك بازي رايانه‌اي به عنوان بستري براي تمرينات نوروفيدبك و به كارگيري تنظيم سختي پويا در طراحي بازي بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به منظور ارزيابي تنظيم سختي پويا در بازي و سنجش ميزان رضايتمندي از بازي با سختي پويا نسبت به بازي با سختي ايستا، طي چهار جلسه بر روي 6 شركت‌كننده 20 تا 26 ساله انجام شد و از آن‌ها درخواست گرديد كه در هر جلسه بسته به ميزان لذت و رضايتي كه از بازي داشته‌اند، عددي بين 1 تا 10 را انتخاب كنند. سپس جهت سنجش ميزان اثربخشي روش درماني مبتني بر بازي طراحي شده، دو كودك پسر 12 و 13 ساله مبتلا به ADHD طي 10 جلسه تحت تمرينات اين بازي قرار گرفتند. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري در ميزان رضايتمندي شركت‌كنندگان از بازي با سختي پويا نسبت به بازي با سختي ايستا مشاهده شد (0/002 = P). همچنين، بازي تأثير مثبتي در بهبود عملكرد مغزي كودكان داشت. نتيجه‌گيري: استفاده از بازي، روش جذابي براي درمان كودكان مي‌باشد و متناسب كردن چالش‌هاي بازي با مهارت‌هاي فردي، مي‌تواند انگيزه كاربر را از ابتدا تا انتهاي بازي حفظ كند و علاوه بر اين، موجب افزايش لذت از بازي شود.

Introduction: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most prevalent neurological disorders among the children and adolescents. Neurofeedback-based exercises, as a new method in non-pharmacological treatments, can help to improve their performance by modifying existing abnormalities in some of the brain frequency bands of these children. The aim of the present study was to develop and design a computer game as a platform for neurofeedback exercises by employing dynamic difficulty adjustment in the game design. Materials and Methods: This study was carried out to evaluate the dynamic difficulty setting in the game and measuring the satisfaction of play with dynamic difficulty versus static difficulty in 4 sessions on 6 participants of 20 to 26 years. They graded their experience in each session from 1-10 depending on the amount of enjoyment. Then, 2 boys of 12 and 13 years with ADHD participated by playing the game for 10 sessions. Results: There was a significant difference between the participants’ satisfaction with dynamic difficulty versus static difficulty (P = 0.002). Moreover, the game had a positive impact on improving brain function in children with ADHD. Conclusion: The results showed that children were attracted and motivated to use the game for treatment. Adjusting the challenges based on the individual skills maintained the user's motivation from the beginning to the end of the game, and enhanced user’s enjoyment and motivation to continue the therapy.