تعيين ميزان رخداد رفتارهاي ايذايي در بخش‌هاي درماني

Investigation of Incidence of Disruptive Behaviors in Health Care Units

زمينه و هدف: رفتار ايذايي هر نوع رفتار نامناسب، مقابله يا تضاد، از بدرفتاري كلامي تا خشونت فيزيكي يا جنسي را شامل گرديده و منجر به آسيب يا ارعاب ديگران مي‌شود. رفتارهاي ايذايي در محيط‌هاي درماني تأثيرات گسترده‌اي بر گيرندگان و ارائه‌دهندگان خدمات سلامتي دارد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي بروز رفتار ايذايي و جو حاكم بر روابط پزشك و پرستار در جامعه درماني بوده است. مواد و روش‌ها: يك مطالعه توصيفي ـ مقطعي است كه 248 نفر از كاركنان بيمارستان‌هاي آموزشي اصفهان با روش نمونه‌گيري تمام‌شماري وارد مطالعه شده و اطلاعات از طريق پرسشنامه محقق‌ساخته بررسي رفتارهاي ايذايي، داراي سؤالات چندگزينه‌اي طي سال 1396 جمع‌آوري شد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS 16 با استفاده از آمار توصيفي گزارش شدند. يافته‌ها: 163 نفر (65/7 درصد) شركت‌كنندگان كاركنان زن و مابقي مرد، 82 (33/1 درصد) نفر از پاسخ‌دهندگان از بيمارستان الزهرا و 105 (42/3 درصد) نفر در بخش اورژانس مشغول به كار بودند. 212 (85/5 درصد) نفر از پاسخ دهندگان شاهد رفتارهاي ايذايي از سوي پزشك و همچنين پرستار و 200 (80/6 درصد) نفر شاهد رفتارهاي ايذايي از سوي ساير كاركنان بيمارستان‌ها بوده‌اند. از نظر واحدهاي مورد پژوهش 17 (6/9 درصد) نفر جو پزشك ـ پرستار را بسيار مثبت و 148 (59/7 درصد) نفر جو را نسبتاً مثبت ذكر نموده‌اند. ملاحظات اخلاقي: اين مقاله حاصل طرح تحقيقاتي با كد مصوب 292272 از كميته تحقيقات دانشگاه علوم پزشكي اصفهان است. از همه پرسش‌شونده‌ها قبل مطالعه رضايت آگاهانه اخذ گرديد. نتيجه‌گيري: از آنجايي ‌كه رفتار ايذايي از بروز بالايي بين پزشكان و پرستاران برخوردار است و بر ارتباط آن‌ها تأثير منفي دارد، به نظر مي‌رسد داشتن يك سيستم مديريتي با قوانين كارا با قابليت اجرايي براي همه و ارائه آموزش‌ها در زمينه ارتباطات از اهميت بالايي برخوردار است.

Background and Aim: Disruptive behavior includes any inappropriate behavior, conflict, and confrontation, ranging from verbal abuse to physical or even sexual harassment which results in the injury or intimidation of others. Purpose of this study was to evaluate the disruptive behaviors prevalence and atmosphere governing physiciansnurse relationships in the therapeutic community. Materials and Methods: This is a descriptive cross-sectional study in which 248 health care setting staffs of Isfahan teaching hospitals were enrolled in the study by whole sampling method. Data were collected through a researcher-made questionnaire on disruptive behaviors with multiple-choice questions during the year 2017. Data were reported using descriptive statistics in SPSS software. Findings: 163 (65.7%) participants were female and the rest were male, 82 (33.1%) were from Al-Zahra Hospital and 105 (42.3%) were working in the emergency department. 212 (85.5%) of the respondents witnessed disruptive behaviors by physicians as well as nurses and 200 (80.6%) witnessed disruptive behaviors by other hospital staff. 17 (6.9%) and 148 (59.7%) of answerers were reported there is very positive and relatively positive relationship between nurse and doctor. Ethical Considerations: This article is the result of a research project approved by Code 292272 in the Research Committee of Isfahan University of Medical Sciences. Prior to the study, informed consent was obtained from all respondents. Conclusion: Since disruptive behavior has a high incidence among physicians and nurses and has a negative impact on their relationship, having an efficient management system for everyone and providing communication training is of paramount importance.