عنوان مقاله :
پاسخ گلوكز، انسولين و فاكتور تمايز رشدي-15 سرمي به اثر حاد دو نوع فعاليت ورزشي تناوبي و تداومي در مردان چاق غيرفعال
عنوان به زبان ديگر :
Glucose, Insulin and Growth/Differentiation Factor-15 Serums Responses to the Acute Effects of Two Intermittent and Continuous Exercises in Sedentary Obese Males
پديد آورندگان :
گل پسندي هادي دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , ميرزايي بهمن دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , گل پسندي شادي دانشگاه اروميه - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي
كليدواژه :
فعاليت ورزشي هوازي , تمرينات تناوبي با شدت بالا , فاكتور تمايز رشدي -15 , چاقي
چكيده فارسي :
زمينه فاكتور تمايز رشدي15، سايتوكين حساس به استرس است كه با چاقي، بيماريهاي قلبيعروقي و التهاب همراه است. فعاليت ورزشي ميتواند يك تنش فيزيولوژيكي گذرا در متابوليسم انرژي كل بدن باشد.هدف اين مطالعه با هدف بررسي پاسخ گلوكز، انسولين و فاكتور تمايز رشدي15 سرمي به اثر حاد دو نوع فعاليت ورزشي تناوبي و تداومي در مردان چاق غيرفعال انجام شد.مواد و روشها در اين مطالعه نيمهتجربي، از هشت مرد غيرفعال (ميانگين سني 2/37±25/75 سال با شاخص توده بدني3/03±31/96 كيلوگرم بر مترمربع) خواسته شد با استفاده از طرح متقاطع و تصادفي، دو نوع فعاليت تناوبي با شدت بالا، شامل شش وهله دويدن يكدقيقهاي با شدت 85 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي و چهار دقيقه تناوب استراحتي بين ستها، با شدت 60 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي و فعاليت تداومي، با شدت متوسط شامل 30 دقيقه دويدن تداومي با شدت 65 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي را انجام دهند، در حالي كه در شرايط كنترل هيچگونه فعاليتي انجام ندادند. يافتهها سطوح سرمي فاكتور تمايز رشدي15 پس از فعاليت تناوبي و تداومي نسبت به شرايط كنترل، افزايش معناداري داشت (0/001˂p) و بعد از 24 ساعت بين فعاليت تناوبي و تداومي تفاوت معناداري مشاهده نشد (0/62˃p). گلوكز سرمي پس از فعاليت تناوبي و تداومي نسبت به وضعيت كنترل كاهش معناداري داشت (0/001˂p). اما بين مداخلههاي پژوهش تفاوت معناداري در سطوح انسولين سرمي وجود نداشت (0/13˃p).نتيجهگيري نتايج نشان داد فعاليت ورزشي ميتواند باعث افزايش فاكتور تمايز رشدي15 پلاسما و بهبود متابوليسم گلوكز در مردان چاق غيرفعال شود.
چكيده لاتين :
Growth/Differentiation Factor-15 (GDF-15) is a stress responsive cytokine linked to obesity, cardiovascular disease and inflammation. Exercise can be a transient physiological stress in whole-body energy metabolism.
Objective
The aim of this study was to evaluate the glucose, insulin and GDF-15 serum responses to acute effects of two intermittent and continuous exercises in sedentary obese males.
Methods
In this quasi-experimental study, eight inactive men (Mean±SD age, 25.75±2.37 years, body mass index: 31.96±3.03 kg/m2) were asked to perform two types of high-intensity intermittent activity (HIIT, 6×1-min running with 85% VO2max intensity and 4-min rest with 60% VO2max intensity between sets) and moderate-intensity continuous exercise (MIT, 30-min running with 65% VO2max intensity) in a crossover and randomly designed protocol along with control session.
Findings
GDF-15 serum level exercise significantly increased after HIIT and MIT exercises compared to the control (P≤0.001) and after 24 h, no significant difference was seen between the results of two groups (P>0.62). Serum glucose level significantly decreased after both HIIT and MIT protocols compared to the controls (P<0.001), but no significant differences were observed in insulin serum levels between protocols (P>0.13).
Conclusion
Exercise can increase plasma GDF-15 level and improve glucose metabolism in inactive obese males.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي - درماني قزوين