تمثيل با رويكرد فابل در اشعار پروين اعتصامي و ايليا ابوماضي

Narrative from the view point of fables in Parvin Etesami and Ilia Abo Mazi’s poetry.

تمثيل حاوي آگاهي خردمندانه و تجربه عقلاني است كه شاعران و نويسندگان براي بيان انديشه ها و افكار خود غالبا قالب حكايات تمثيلي را برگزيده و دست به خلاقيت زده اند. عصر رواج تمثيل، در تاريخ ادبيات ايران، عصر غلبه عقلانيت وآگاهي عقلي است. شاعران و نويسندگان تمثيل را بهترين ظرف براي بيان افكار و انديشه هاي فلسفي، عرفاني وديني واخلاقي خود يافته اند چرا كه در بسياري از مقوله ها بيان مطلب جز از طريق مثال وتمثيل ميسر نيست.در اين مقاله توصيفي به بررسي تطبيقي يكي از صورت هاي تمثيلي به نام "فابل" در اشعار دو شاعر معاصر فارسي و عربي، پروين اعتصامي وايليا ابوماضي و مضامين مشتركي كه اين دو شاعر بدان پرداخته اند مي پردازيم.

Narrative includes wise awareness and rational experiences which are used by writers and poets to express their thoughts in the frame of narratives. The narrative era in the literature of Iran is the time of overcoming of rationality and rational awareness. Writers and poets found narratives the best way to express their ideas, philosophical, ethical, mystic and moral thoughts Because in many categories expres of subject don,t possible through examples and Narrative.This paper aims to investigate the correspondence between the poems of two Persian and Arabic poets in terms of one forms of narratives called “Fable” and the common concepts discussed by these two poets.