مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - اثر تمرينات تناوبي شديد بر بيان FOXO1 در بافت پانكراس رت هاي ديابتي شده با رژيم غذايي پرچرب و تزريق STZ

چكيده فارسي :

سنتز و ترشح انسولين از پانكراس و عملكرد انسولين در بافت‌هاي هدف از مهم‌ترين عوامل شيوع يا شدت ديابت نوع 2 به شمار مي‌روند. هدف اصلي مطالعه حاضر تعيين اثر تمرينات تناوبي شديد (HIIT) بر بيان FOXO1 در بافت پانكراس رت‌هاي ديابتي نوع 2 است. روش كار: در مطالعه حاضر 14 سر رت نر ويستار توسط رژيم غذايي پر چرب و تزريق درون صفاقي STZ ديابتي نوع 2 شدند و به شيوه تصادفي به گروه‌هاي ورزش (7 = n) و كنترل (7 = n) تقسيم شدند. گروه ورزش يك دوره تمرينات 6 هفته‌اي HIIT را به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب دويدن روي تريدميل اجرا نموده و گروه كنترل در اين دوره تمرين نداشتند. بيان FOXO1 در بافت پانكراس، گلوكز ناشتا و انسولين سرم پس از اتمام تمرينات ورزشي در دو گروه اندازه‌گيري شد. از آزمون آماري تي مستقل در سطح معني‌داري كمتر از 5 درصد جهت مقايسه متغيرها بين گروه‌ها استفاده شد. يافته‌ها: تمرينات HIIT به افزايش بيان نسبي FOXO1 در بافت پانكراس منجر شد (017/0 = p). در مقايسه با گروه كنترل، سطوح انسولين سرم توسط تمرينات HIIT افزايش يافت (007/0 = p). سطوح گلوكز ناشتا نيز در گروه ورزش نسبت به گروه كنترل كاهش يافت (0001/0 > p). نتيجه‌گيري: بر پايه يافته‌ها، بهبود انسولين سرم در گروه ورزش را شايد بتوان به افزايش بيان FOXO1 در بافت پانكراس در پاسخ به تمرينات HIIT نسبت داد. با اين وجود، شناخت مكانيسم‌هاي عهده‌دار اثر ورزش بر سنتز و ترشح انسولين نيازمند مطالعات بيشتري است.