بررسي وضعيت شاخص هاي كمّي و كيفي اجتماعي و دسترسي مسكن در سطح محلات حاشيه نشين شهري (مطالعه موردي؛ محلات بان برز، بان بور و سبزي آباد شهر ايلام)

فضاهاي مسكوني نيز كه كه يكي از كاربري هاي مهم شهر هستند و در اكثر شهرها بيشترين مقدار كاربري را به خود اختصاص داده است با مشكلاتي همچون كمبود، فقدان استاندارهاي مشخص ساختماني، عدم رعايت شاخص هاي كمّي و كيفي مسكن، كمبود و گراني قيمت زمين شهري و مصالح ساختماني و عدم استقرار در مكان هاي مطلوب و غيره روبه­رو مي باشند. لذا با توجه به مسايل و مشكلات مسكن شهري لازم بود در اين خصوص به منظور برنامه ريزي صحيح جهت ارتقاي كمّي و كيفي شرايط مسكن و جلوگيري از صدمات جبران ناپذير آن از وضعيت موجود مسكن محلات مختلف شهر ايلام بررسي و ارزيابي شود. براي شناخت نارسايي هاي مختلف موجود در محلات لازم بود كه اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه جمع آوري شده و سپس بوسيله ابزار SPSS و Excel و موردتجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از ارزيابي و تجزيه و تحليل وضعيت مسكن محلات مختلف شهري مورد مطالعه نشان داد كه اين محلات از شاخص هاي كمّي و كيفي يكساني برخوردار نبوده و همه محلات به طور برابر به امكانات و خدمات شهري دسترسي نداشته و سيماي كالبدي اين محلات كاملاً با يكديگر متفاوت است. به طوري كه از 16 محله اي كه مورد مطالعه قرار گرفت نواحي حاشيه نشين شهر ايلام كه سه محله را در بر مي گيرد از دسترسي به حداقل امكانات و استانداردهاي مسكن محرومند و مي توان گفت ساير محلات از شرايط بهتري برخوردارند وپيشنهاد مي نمايد كه فراهم ساختن امكانات و تجهيزات شهري در محلاتي كه از اين نظر مشكل دارند و توانمند سازي و تشويق به مشاركت ساكنان محلات حاشيه نشين در ارتقاي كيفيت مسكن خود مي تواند موجب بهبود كيفيت مسكن و ساماندهي محلات حاشيه نشين گردد.

This artcle has no abstract