تحليلي بر عدالت اجتماعي در ساختار فضايي و مناطق شهري (مطالعه‌ي موردي؛ مناطق 7گانه شهر اهواز)

شهرها پديده هاي اجتماعي و فيزيكي پيچيده ايي هستند كه زير فشار توسعه دائمي قرار دارند و تغييرات كمي و كيفي زيادي در آن ها به وقوع مي پيوندند از مهمترين پيامدهاي رشد شتابان شهرنشيني و توسعه كالبدي شهرهاي كشور در دهه هاي اخير ازهم پاشيدگي نظام توزيع مراكز خدماتي شهر بوده كه زمينه ساز نابرابري اجتماعي شهروندان دربرخورداري از اين خدمات شده است. پژوهش حاضر با هدف تحليل عدالت اجتماعي در ساختار فضايي و مناطق شهري با تأكيد بر خدمات آموزشي، فرهنگي در مناطق 7گانه انجام گرديده است. براي ارزيابي ميزان برخورداري مناطق هفت گانه اهواز از خدمات آموزشي ، فرهنگي و سنجش ميزان عدالت اجتماعي در پراكنش اين خدمات، از10 گويه مربوطه استفاده شده است. پژوهش حاضر از نظر ماهيت، نظري-كاربردي و ازلحاظ روش مطالعه،توصيفي-تحليلي است. در اين پژوهش ابتدا با استفاده از مدل تاپسيس به رتبه بندي مناطق پرداخته شده است سپس بر اساس رتبه بندي انجام شده نقشه مناطق شهر اهواز از لحاظ ميزان برخورداري از عدالت فضايي در محيط GIS طراحي گرديده است . بخشي از اطلاعات مورد نياز پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوري شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد، يافتن الگوي واحد توزيع خدمات آموزشي و فرهنگي در مناطق شهر اهواز ميسر نيست، اما شهروندان مناطق 2، 1 و3 رضايت مندي خود را از كيفيت خدمات آموزشي، فرهنگي بيان نموده اند همچنين شهروندان مناطق 7 و6 و8 كمترين ميزان رضايت مندي را از اين خدمات داشته اند لذا در بين مناطق هفت گانه شهر اهواز مناطق 7 ،6 و8 در اولويت بيشتري براي واگذاري خدمات آموزشي، فرهنگي و تلاش براي بسترسازي عدالت فضايي قرار دارند

This article has no abstract