ارزيابي تاب‌آوري در محله‌هاي شهري (نمونه موردي:محله‌هاي شهر كامياران)

تاب‌آوري ازجمله موضوعاتي مي‌باشد كه در علوم مختلف كاربرد فراواني دارد و با توجه به موضوع موردمطالعه و شرايط مختلف مكاني، از آن تعاريف مختلفي ارائه‌شده است. تاب‌آوري مفهومي است كه در آن‌يك موقعيت پايدار است و فرض شده است كه در برابر شوك‌هاي خارجي محافظت مي‌شود. همچنين رويكردي پيشگيرانه است كه يك محيط بي‌ثبات نياز به انطباق دارد. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي تاب‌آوري در محله‌هاي 10 گانه شهر كامياران مي‌باشد.جهت تحليل و ارزيابي سطح تاب‌آوري محله‌ها از داده موجود در طرح تفصيلي شهر كامياران استفاده گرديد و درنهايت 20 شاخص مبناي تحليل قرار گرفت. جهت وزن دهي به شاخص‌ها ازنظر اساتيد و متخصصان اين حوزه و با استفاده از فرايند تحليل سلسله مراتبي(AHP) و در نرم‌افزار Super decision به مقايسه زوجي شاخص‌ها پرداخته شد . طبق نظر متخصصان 4 شاخص ، تعداد ساختمان اسكلت بتني، تعداد ساختمان اسكلت فلزي،كيفيت ابنيه قابل‌قبول و قدمت ابنيه كمتر از 10 سال(با امتياز 7.) داراي بيشترين درجه اهميت، ارزيابي شدند.درنهايت براي تعيين سطح تاب‌آوري محله‌ها از مدل VIKOR استفاده گرديد و مشخص شد كه به ترتيب محله7،محله6،محله9،محله4،محله 8،محله3،محله 10،محله2،محله5 و محله 1 رتبه 1 تا 10 تاب‌آوري در شهر كامياران را كسب كرده‌اند.

This article has no abstract