پديد آورندگان :
عسكري، رويا دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي، سبزوار، ايران , حقيقي، امير حسين دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي، سبزوار، ايران , بدري، ندا دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي، سبزوار، ايران
كليدواژه :
تمرينات تركيبي , مكمل زنجبيل , ديابت نوع دو , استقامت قلبي تنفسي , تركيب بدن , زنان چاق
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ديابت مليتوس به عنوان يك بيماري متابوليك با اختلال در شاخص مقاومت به انسولين و فاكتورهاي قلبي- عروقي همراه است. هدف تحقيق حاضر تاثير يك دوره تمرين تركيبي و مصرف مكمل زنجبيل بر استقامت قلبي- تنفسي، تركيب بدن و شاخص مقاومت به انسولين زنان چاق ديابت نوع دو بود.
روش كار: تعداد 60 نفر از زنان مبتلا به ديابت نوع دو و داراي پرونده پزشكي در انجمن ديابت سبزوار در سال 1395، (سن: 5/20±49/2 سال، شاخص توده بدني: 3/01±30/98 كيلوگرم بر مترمربع) به‌صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به شكل تصادفي در چهار گروه قرار گرفتند: گروه هاي تمرين تركيبي شدت بالا (تمرين مقاومتي 75 تا 85 درصد يك تكرار بيشينه و تمرين استقامتي 70 تا 85 درصد ضربان قلب بيشينه) با مصرف مكمل زنجبيل و دارونما، گروه هاي تمرين تركيبي شدت متوسط (تمرين مقاومتي 50 تا 74 درصد يك تكرار بيشينه و تمرين استقامتي 50 تا 70 درصد ضربان قلب بيشينه) با مصرف مكمل زنجبيل و دارونما. در گروه هاي مكمل، روزانه كپسول‌هاي 800 ميلي‌گرمي پودر ريزوم زنجبيل و در گروه هاي دارونما، كپسول‌هاي حاوي آرد گندم در دو نوبت مصرف شد. 24 ساعت قبل و بعد از 12 هفته دوره تمريني، شاخص هاي ليپيدي (LDL،HDL ، TG، Chol)، شاخصهاي بيوشيميايي (انسولين، گلوكز و هموگلوبين گليكوزيله)، تركيب بدني و استقامت قلبي تنفسي سنجيده شد. داده ها با آزمون Anova يكسويه و در سطح معني داري 0/05>p بررسي شدند.
يافته ها: نتايج نشان دادند در تمامي گروه هاي تمريني شاخص هاي تركيب بدني، ليپيدي و استقامت قلبي- تنفسي بهبود معني داري يافت (0/05>p)؛ اما در بين گروه ها تفاوت معني داري مشاهده نشد. مقاومت به انسولين در گروه تمرين شديد+ دارونما و تمرين متوسط+ مكمل نسبت به تمرين شديد+ مكمل كاهش معني داري داشت (0/05>p). مقادير هموگلوبين گليكوزيله نيز در گروه تمرين شديد+ دارونما و تمرين شدت متوسط+ دارونما نسبت به تمرين متوسط با مكمل پايينتر بود (0/05>p). مقادير گلوكز خون در گروه هاي تمرين شديد با و بدون مكمل و تمرين با شدت متوسط+ دارونما نسبت به تمرين با شدت متوسط+ مكمل كاهش معني داري داشت (0/05>p).
نتيجه گيري: به نظر ميرسد تمرين با هر دو شدت در مقايسه با مصرف مكمل بر بهبود شاخصه اي تركيب بدني، ليپيدي، استقامت قلبي- تنفسي و برخي شاخصه اي گليسمي تأثير بهينه اي داشته است. گرچه تمرين با شدت متوسط به همراه مكمل نسبت به ساير گروه ها در بهبود حساسيت انسوليني اثرگذاري بيشتري را نشان داد. بنابراين براي بررسي اثرات سينرژيك تمرين در استفاده از مكمل براي بهبود شاخصه اي فوق نياز به تحقيقات دقيقتري در آينده است.
چكيده لاتين :
Background & objectives: Diabetes mellitus, as a metabolic disease, is associated with impaired insulin
resistance index and cardiovascular risk factors. The purpose of this study was to investigate the effect
of a concurrent exercise and Ginger supplementation on cardiorespiratory endurance, body composition,
and insulin resistance index in obese women with type 2 diabetes.
Methods: 60 women with type 2 diabetes, which had medical records in 2016 in Sabzevar Diabetes
Association Centre, were selected with convenient sampling (age: 49.2±5.5 years, BMI: 30.98±3.01
kg/m2) and randomly divided into four groups: Concurrent training groups of high-intensity (resistance
training: 75 to 85% of 1RM and endurance training: 70 to 85% HRmax) with Ginger supplementation or
placebo, Concurrent training groups of moderate intensity (resistance training: 50 to 74% of 1RM and
endurance training: 50 to 70% of HRmax) with Ginger supplementation or placebo. In supplementation
groups, the volunteers were recieved daily 800 mg capsules of Ginger Rhizome powder and in placebo
groups, a capsule containing Wheat flour twice daily. 24 hours before training and also after 12 weeks,
lipid indices (LDL, HDL, TG and Chol), biochemical indices (insulin, glucose and glycosylated
hemoglobin), body composition, and cardiorespiratory endurance were measured. Data were analyzed
using one-way ANOVA test at significance level of p<0.05.
Results: The results showed that in all training groups, the indices of body composition, lipid and
cardio-respiratory endurance were significantly improved (p<0.05); However, there was no significant
difference between groups (p<0.05). Insulin resistance was significantly decreased in the high intensity
training group+placebo and the moderate intensity training group+supplement compared to the high
intensity training group+supplement (p<0.05). Hemoglobin glycosylated levels in the high intensity
training group+placebo and the moderate intensity training group+placebo were lower than the
moderate intensity training group+supplement (p<0.05). The levels of glucose in high intensity training
group with and without supplement and the moderate intensity training group+placebo were
significantly decreased compared to the moderate intensity training group+supplement (p<0.05).
Conclusion: It seems that the exercise with both intensity compared with supplementation had an
optimal effect on the improvement of indices of cardio-respiratory endurance, body composition, lipid
and some glycemic indices, though the moderate intensity training+supplementation was more effective
than other groups in improving insulin sensitivity. Therefore, the study of synergistic effects of exercise
and supplementation on improvement of the aformentioned indices requires more emphasis on detailed
in the future.
