اثربخشي آموزش فنون طرح‌واره درماني بر سلامت روان و كيفيت زندگي زنان مبتلا به اختلال ملال پيش از قاعدگي:پي‌گيري يك‌ماهه

The Effectiveness of Schema Therapy Techniques in Mental Health and Quality of Life of Women With Premenstrual Dysphoric Disorder

اهداف اين پژوهش بررسي تأثيرآموزش فنون طرح‌واره‌درماني بر سلامت روان و كيفيت زندگي زنان مبتلا به اختلال ملال پيش از قاعدگي است. مواد و روش ها اين مطالعه با توجه به شرايط پژوهش از طرح نيمه‌آزمايشي، از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون، با گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري پژوهش كليه زنان مراجعه‌كننده به فرهنگ‌سراها و سراهاي محله منطقه 10 شهرداري تهران، در سه ماه اول سال 1397 بودند و نمونه آماري 36 زن به طور تصادفي در دو گروه (16‌نفري) آزمايش و كنترل جايگزين شده و 10 جلسه آموزشي درباره فنون طرح‌واره‌درماني برايشان برگزار شد. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌هاي سلامت روان و كيفيت زندگي (براي سنجش ميزان اثربخشي آموزش) در سه نوبت پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پس از يك ماه دوره پي‌گيري بود. يافته ها نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد بين گروه آزمايش و كنترل در متغير سلامت روان، در افسردگي (P<0/05، 6/098=F) و سطح معناداري 0/02، اضطراب (P<0/05، 0/003=F) و سطح معناداري 0/003 و اختلال كاركرد اجتماعي (0/05<، 0/008=F) و سطح معناداري 0/008 و در متغير كيفيت زندگي در خرده‌مقياس سلامت جسماني (P<0/01، 10/61=F) و سطح معناداري 0/003 و سلامت روان (P<0/01، 11/337=F) و سطح معناداري 0/002 در مرحله پس‌آزمون و در مرحله پي‌گيري در متغير سلامت روان، در افسردگي با سطح معناداري 0/873، اضطراب با سطح معناداري 0/027 اختلال در كاركرد اجتماعي با سطح معناداري 0/0002 و در متغير كيفيت زندگي سلامت روان با سطح معناداري 0/020 و سلامت روان با سطح معناداري 0/001 تفاوت وجود دارد. نتيجه گيري به طور كلي نتايج، گوياي اين است كه آموزش فنون طرح‌واره‌درماني مي‌تواند بر افسردگي، اضطراب و كاركرد اجتماعي در مقياس سلامت روان و بر سلامت روان و سلامت جسماني و سلامت محيط در مقياس كيفيت زندگي زنان مبتلا به اختلال ملال پيش از قاعدگي تأثير داشته باشد.

Objectives The present research investigated the effect of schema therapy techniques on the mental health and quality of life in women with premenstrual dysphoric disorder. Methods This quasi-experimental study was conducted with a pre-test, post-test design. Moreover, 36 women were randomly assigned into two groups and received ten training sessions. Research instruments were Mental Health and Quality of Life (to measure the effectiveness of training) Questionnaires. Results There was a significant difference between the two groups in the mental health scores in the components of depression, social function disorder, and anxiety. Moreover, regarding the quality of life test scores, there were significant differences in mental health and physical health components between the study groups. In the follow-up phase, the same results in mental health and quality of life also affected the health environment. Conclusion The training of this method can affect the intended components.