سلول درماني به عنوان يك پتانسيل بالقوه براي درمان بيماري پاركينسون

درمان بيماري پاركينسون براي پزشكان، بيماران و خانواده‌ها و براي جامعه هدفي مهم مي‌باشد. در مطالعات تجربي براي درمان بيماري پاركينسون عموماً از سلول‌هاي بنيادي استفاده شده است. سلول‌هاي بنيادي آندومتر انساني نوعي از سلول‌هاي آماده و در دسترس هستند كه براي توليد نورون‌هاي دوپامينرژيك استفاده مي‌شوند. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثرات درماني كاربرد داخل بيني سلول‌هاي بنيادي آندومتر بر موش‌هاي آزمايشگاهي مدل پاركينسون مي‌باشد. روش كار: مطالعه‌ي انجام گرفته از نوع تجربي بوده است. در اين تحقيق، از 28 سر موش نر با محدوده‌ي وزني 30-25 گرم در 4 گروه استفاده شده است. در روزهاي 30، 60، 90 و 120 پس از سلول درماني، رفتار چرخشي موش‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين براي بررسي تمايز سلول‌هاي بنيادي به سلول‌هاي عصبي از رنگ‌آميزي ايمونوهيستوشيمي به‌وسيله‌ي آنتي‌بادي Nestin استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاكي از آن است كه سلول‌هاي بنيادي اندومتر انساني به كاربرده شده در داخل بيني توانستند باعث كاهش چرخش موش‌هاي پاركينسوني بشوند. به علاوه اين سلول‌ها توانستند به سلول‌هاي عصبي تمايز پيدا كنند. نتيجه‌گيري: شواهد مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه سلول‌هاي بنيادي اندومتر انساني با باز كردن يك راهكار درماني براي بيماري پاركينسون مي‌توانند علائم حركتي آن را بهبود ببخشد.

This Article has no Abstract.