تعيين عوامل خطرزاي آسيب اندام تحتاني توسط آناليز ويدئويي در حين اجراي شيرجه روي تخته‌فنر

ورزش شيرجه هر دو خطر «برخورد با سرعت زياد» و «عوامل تكراري مزمن» را داراست. پرش از تخته‌فنر با پاسچر ضعيف يا حجم زياد شيرجه‌ها مي‌تواند خطر آسيب‌هاي مزمن پركاري را افزايش دهد. هدف از اين مطالعه تعيين عوامل خطرزاي آسيب‌هاي اندام تحتاني توسط آناليز ويدئويي در حين اجراي شيرجه روي تخته‌فنر است. روش كار: ماركرهاي غيرفعال يا بازتابي روي سطح خلفي بدن آزمودني‌ها نصب شد. دوازده شيرجه‌روي نخبه، تكنيك «شيرجه فرشته» را به يكي از دو روش پيشروي سنتي (TRD) يا پرشي (HPF) بر روي تخته فنر m1 اجرا كردند. ناراستايي‌هاي ديناميك مچ پا، زانو و لگن در حين اجراي شيرجه ارزيابي شد. ارتباط الگوي پيشروي روي تخته فنر با ناراستايي‌هاي پوياي مفاصل هيپ، زانو و مچ پا در صفحه‌ي فرونتال و هر گام با استفاده از «معادلات برآوردگر تعميم يافته» (GEE) با «تابع پيوند هماني» (IF) و «توزيع نرمال» (ND) انجام شد. يافته‌ها: نتايج مدل‌سازي GEE نشان داد كه ميانگين ناراستايي‌هاي ديناميك مفاصل به طور معناداري در گروه HPF بالاتر از TRD بود. نتيجه‌گيري: راستاي پاسچر اندام تحتاني تحت تأثير الگوي پيشروي بود. راستاي هيپ، زانو و به ويژه مچ پا به عنوان يك عامل خطر بالقوه براي صدمات اندام تحتاني از اهميت قابل توجهي برخوردار است. به مربيان پيشنهاد مي‌شود كه پس از شناخت نقاط بحراني در عملكرد شيرجه‌روها، براي «ثبات پاسچر ديناميك» و «تمرينات اصلاحي» برنامه‌ريزي كنند.

This Article has no Abstract.