بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تاب‌آوري، معنا در زندگي و عملكرد خانوادگي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به اسكيزوفرني

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Resilience, Meaning in Life, and Family Function in Family Caregivers of Patients With Schizophrenia

مراقبت از بيماران اسكيزوفرن، يك كار فرسوده‌كننده و دشوار براي اعضاي خانواده اين بيماران است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تاب‌آوري، معنا در زندگي و عملكرد خانوادگي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به اسكيزوفرني بوده است. مواد و روش ها طرح پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي به صورت پيش‌آزمون پس‌آزمون پيگيري با گروه كنترل بوده است. نمونه اين پژوهش شامل 30 نفر از اعضاي خانواده‌هاي بيماران مبتلا به اسكيزوفرني مراجعه‌كننده به دو مركز توان‌بخشي اعصاب و روان استان اصفهان بوده است كه به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند.گروه آزمايش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را در هشت جلسه هفتگي دريافت كرد و گروه كنترل هيچ‌گونه درماني دريافت نكرد. هر دو گروه در سه مرحله پيش‌آزمون ،پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه سنجيده شدند. ابزارهاي سنجش در اين پژوهش عبارت بودند از مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون، مقياس معنا در زندگي استگر و مقياس عملكرد خانوادگي مك مستر. داده‌ها با استفاده از نسخه 21 نرم‌افزار SPSS و با روش آماري تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي تكراري تجزيه و تحليل شدند. يافته ها يافته‌هاي پژوهش نشان داد بين نمرات پس‌آزمون و پيگيري مقياس معنا در زندگي و عملكرد خانوادگي دو گروه كنترل و آزمايش تفاوت معناداري وجود دارد (P<0/05). همچنين بين نمرات تاب‌آوري دو گروه در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداري به دست آمد، ولي در مرحله پيگيري تفاوت معناداري مشاهده نشد (P>0/05). نتيجه گيري با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش مبني بر تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در معنا در زندگي، عملكرد خانوادگي و تاب‌آوري، اين درمان مي‌تواند براي بهبود اين متغيرها براي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به اسكيزوفرني استفاده شود.

Aims The caring of schizophrenia patients is a tiresome task for their families. This research aimed to examine the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on resilience, meaning in life, and family functioning in the caregivers of patients with schizophrenia. Methods & Materials This was a quasi-experimental study with a pretest-posttest and follow-up design and a control group. The study sample included 30 members of schizophrenia patients’ families, referring to 2 neurological and psychological rehabilitation centers in Isfahan Province, Iran. By the convenience sampling method, the experimental group received 8 ACT sessions weekly; however, the control group received no treatment. Both groups were assessed in three phases; pretest, posttest, and one-month follow-up. The assessment tools consisted of Connor-Davidson Resilience Scale, Stagger Meaning in Life Questionnaire, and McMaster Family Functioning Scale. The obtained data were analyzed in SPSS by repeated- measures Analysis of Variance (ANOVA). Findings The collected results indicated the significant difference of posttest and follow-up phases in terms of meaning in life and family functioning scores between the control and experimental groups (P<0.05). Furthermore, there was a significant difference in posttest resilience scores (P<0.05); however, there was no significant difference in the follow-up phase in this respect. Conclusion The collected results suggested that ACT was effective on the meaning of life, family functioning, and resiliency; thus, it could improve such variables in the caregivers of patients with schizophrenia.