تعيين زمان مناسب كاشت براي برخي گونه‌هاي گون علفي چندساله

Determining the best sowing time for some perennial herbaceous species from Astragalus genus

به منظور بررسي اثر فصل كاشت (پاييز و بهار) تعداد 10 ژنوتيپ از 5 گونه astragalus brevidens، astragalus lilacinus ،astragalus cyclophylon، astragalus subsecondus و astragalus vegetusدر ايستگاه همند آبسرد مورد ارزيابي قرار گرفت. پس از آماده سازي بستر كاشت، ژنوتيپ ها روي خطوط 2 متري در 2 خط طوري كشت شدند كه فاصله خطوط بين هر ژنوتيپ 0.5 متر و فاصله خطوط بين ژنوتيپ هاي مختلف 0.75 متر از يكديگر بود. اين بررسي در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در سه تكرار انجام گرديد. معيارهاي ارزيابي عبارت بودند از: توليد علوفه، پوشش تاجي، قطر تاج پوشش، ارتفاع گياه، عملكرد بذر، تعداد ساقه هاي گلدار. از آناليز واريانس براي مقايسات كلي استفاده شد و مقايسه ميانگين تيمارها به وسيله آزمون چند دامنه اي دانكن انجام گرديد. نتايج بعد از سال سوم كشت نشان داد كه بين فصول كاشت و اكثر صفات اندازه گيري شده و ژنوتيپ ها اختلاف معني دار وجود دارد. اثر كاشت در فصل پاييز باعث افزايش مقدار توليد، ارتفاع، درصد پوشش تاجي و تعداد ساقه هاي گل دهنده شده است. بر اساس نتايج ژنوتيپ هاي a. vegetus (كردستان و قره باغ) و a. brevidens (پارك تندوره و سد طرق) در كشت پاييز داراي توليد و پوشش تاجي بالايي مي باشند. در اين بين ژنوتيپ a. vegetus (كردستان) با 2740 كيلوگرم در هكتار توليد علوفه و پوشش تاجي 4182 سانتي متر مربع داراي بالاترين مقدار بود. با توجه به نتايج بهترين زمان براي كشت گون هاي علفي پاييز بوده و ژنوتيپ هاي برتر از لحاظ توليد علوفه و سطح پوشش تاجي مي توانند گونه هاي مناسب براي اصلاح و توسعه مراتع و ديمزارهاي رهاشده با بارندگي بالاي 300 ميلي متر و دماي متوسط 11 درجه سانتي گراد باشند.

This research aimed to evaluate the effects of cultivating time (spring and autumn) on some morphological traits of ten genotypes of 5 species of Astragalus including Astragalus brevidens, Astragalus lilacinus, Astragalus cyclophylon, Astragalus subsecondus and Astragalus vegetus in Homand Absard rangeland research station. A completely randomized design was used to cultivate the genotypes in three replications on two lines of two-meter length with a row spacing of 0.5 m for each genotype and 0.75 m for different species. Forage production, canopy cover percentage, canopy diameter and height, seed yield, and the number of flowering stems of the species were measured. Analysis of variance and Duncan's Multiple Range Test were performed for mean comparisons. According to the results of the third year of cultivation, the two treatment groups (spring and autumn) showed significant differences in terms of the measured traits and genotypes. Although autumn cultivation caused an increase in forage production, canopy cover percentage, height and the number of flowering stems, their seed yield did not vary significantly. A.vegetus (Gharebagh and Kurdistan) and A.brevidens (Tandure and Torogh) genotypes had the maximum performance for all the measured traits. A.vegetus (Kurdistan) genotypes with 2740 kg/ha forage production and producing appropriate canopy cover had the best performances compared to the other species. Results showed that autumn is the best time to cultivate these herbaceous species from the Astragalus genus. The findings of this study are applicable for restoring degraded semi-arid rangelands with annual precipitating more than 300 mm.