عنوان مقاله :
تاثير يك دوره تمرين تناوبي شديد و تداومي هوازي بر بيان ژن IRE1 و همبستگي آن با شاخص مقاومت به انسولين در بافت كبد موشهاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2
پديد آورندگان :
بهمني، مهرنوش دانشگاه آزاد اسلامي، تهران , پيري، مقصود دانشگاه آزاد اسلامي، تهران , آذربايجاني، محمدعلي دانشگاه آزاد اسلامي، تهران , دلفان، مريم دانشگاه الزهرا، تهران
كليدواژه :
تمرين تداومي هوازي , تمرين تناوبي شديد , ديابت نوع 2 , ژن IRE1 , موش صحرايي , مقاومت به انسولين
چكيده فارسي :
هدف از پژوهش حاضر تعيين تاثير تمرينات تداومي هوازي و تناوبي شديد بر برخي از عوامل استرس شبكه آندوپلاسميك (بيان ژن IRE1) و همبستگي آن با شاخص مقاومت به انسولين در بافت كبد موشهاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2 بود.
روش كار: 24 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار (وزن 180-160 گرم ) پس از 7 ماه تغذيه با رژيم غذايي پرچرب حاوي فروكتوز در سه گروه كنترل، تمرين تداومي هوازي و تناوبي شديد قرار گرفتند و پنج روز در هفته به مدت دوماه پروتكل تمريني را انجام دادند. نمونه خوني24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، جمعآوري و بافت كبد بلافاصله استخراج شد. تحليل دادهها با آزمون ANOVA، آزمون تعقيبي توكي و همبستگي پيرسون انجام گرفت.
يافته ها: هر دو مدل تمريني، كاهش بيان ژن IRE1 را در كبد موشهاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2 نسبت به گروه كنترل به دنبال داشت (005/0P=)، امّا اختلاف معناداري در دو گروه تمريني مشاهده نشد (877/0P=). بين بيان ژن IRE1 و شاخص مقاومت به انسولين همبستگي مشاهده شد به طوري كه كاهش بيان ژن IRE1 ، كاهش شاخص مقاومت به انسولين را به دنبال داشت (003/0=p ، 667/0–r=).
نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان ميدهد كه از هر دو روش تمرين تداومي هوازي و تناوبي شديد براي بهبود شاخصهاي مورد مطالعه آزمودنيهاي ديابتي نوع 2 مي‌توان استفاده كرد.
چكيده لاتين :
This Article has no Abstract.
عنوان نشريه :
علوم پزشكي رازي
