سنجش كيفيت زندگي از ديدگاه عدالت اجتماعي (مطالعه موردي: مناطق 2 و 16 شهري تهران)

درحال حاضر بخش قابل توجهي از دل مشغولي هاي مديران اغلب جوامع انساني را مديريت مجموعه هاي شهري و ارائة خدمات به ساكنان اين مناطق تشكيل ميدهد.به همين دليل، توجه بسياري از دانشمندان و صاحبنظران به مفهوم كيفيت زندگي معطوف شد تا از اين طريق تلاشهايي در راستاي ارتقاي شرايط زندگي و بهبودبخشيدن به بُعد كيفي زندگي بشر انجام گيرد.امروزه، در برنامهريزي شهري از جمله عوامل مؤثر، كه بايد در جهت اجراي عدالت اجتماعي و همراه عدالت فضايي رعايت كرد، توزيع مناسب خدمات شهري و استفادة صحيح از فضاهاست. مفهوم كيفيت زندگي در سالهاي اخير با گسترش شهر و جمعيت شهري و بهتبع آن افزايش مشكلات متعدد در شهرها بسيار موردتوجه بوده است. در تحقيق حاضر تلاش شده تا كيفيت زندگي شهري با نگاهي به عدالت اجتماعي و مفهوم شهروندي بررسي شود. اين تحقيق بهصورت تطبيقي بين دو منطقة 2 و 16 شهر تهران انجام پذيرفته است. نوع تحقيق كاربردي-توسعهاي و روش بررسي آن توصيفي-تحليلي است و شيوۀ گردآوري، اطلاعات و داده هاي كتابخانهاي و ميداني است. همچنين، با استفاده از روش پيمايشي از طريق پرسشنامه (براساس طيف ليكرت) به گردآوري اطلاعات دربارة كيفيت زندگي از ديدگاه و منظر مردم اقدام شده است. در اين پژوهش تعيين حجم نمونه براساس فرمول كوكران به دست آمد.نتايج پژوهش، نمايانگر توزيع نامتعادل فرصتها و امكانات شهري در اين دو منطقه است. ازاينرو، در كنار شمال و جنوب جغرافيايي باعث ايجاد شمال و جنوب اجتماعي نيز شده است.

This article has no abstract