تاثير برنامه فرزند پروري مثبت بر كاركرد خانواده داراي فرزند كم توان ذهني

Effect of Positive Parenting Program on Family Function in Parents Having Children with Intellectual Disability

نحوه ارتباط والدين با كودكان قوي ترين عامل موثر بر الگوهاي تعاملي خانواده محسوب مي شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تاثير برنامه فرزندپروري مثبت بر كاركرد خانواده والدين داراي كودكان كم توان ذهني بود. مواد و روش ها در مطالعه شبه تجربي حاضر، تعداد 30 زوج از والدين دانش آموزان كم توان ذهني از مدارس استثنايي (پسرانه اميد نجات، مختلط بشارت و دخترانه مهرورزان) شهر سمنان با بهره گيري از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري كنترل و آموزش برنامه فرزندپروري مثبت قرار گرفتند. گروه آزمايشي در 8 جلسه آموزشي برنامه فرزندپروري مثبت (هر هفته يك جلسه و هر جلسه يك ساعت و نيم) شركت كردند، در حالي كه به گروه كنترل هيچ آموزشي ارائه نشد. همه آزمودني ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسش نامه سنجش كاركرد خانواده (FAD) را پر كردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس تك متغيره و چندمتغيره استفاده شد. يافته ها يافته ها نشان داد كه آموزش فرزند پروري مثبت بر كاركرد خانواده و مولفه هاي آن (حل مسئله، ارتباطات، نقش ها، پاسخ گويي عاطفي، دلبستگي عاطفي و كاركرد عمومي خانواده) موثر بود، اما در شاخص كنترل رفتار اثربخشي مداخله آموزشي وجود نداشت (P>0/05). نتيجه گيري نتايج نشان داد كه آموزش برنامه فرزند پروري مثبت بر كاركرد خانواده داراي فرزند كم توان ذهني موثر است.

Background and Aims: The way parents communicate with children is the strongest factor affecting family interactive patterns. The purpose of the present study was to investigate the effect of positive parenting program on family function in parents having children with intellectual disability. Materials and Methods: In the present quasi-experimental study, 30 parents having children with intellectual disability from Exceptional School (Omid-e Nejat boys school, Besharat mixd school, and Mehvarzan girls school) in Semnan city, Iran, were selected through convenience sampling method. They were randomly assigned to two group of experimental and control group (15 each). The experimental group participated in an eight-session positive parenting program (one meeting per week and each session for one and a half hours). The control group recieved no training. The participants completed Measure of Family functioning (FAD) prior and after the training. Univariate and multivariate analysis of covariance (ANCOVA & MANCOVA) were used to analyze the data. Results: The results showed that positive parenting education was effective on family function and its components (problem solving, communication, roles, emotional responsiveness, emotional attachment, and general family function). However, in the control behavior control index, the effectiveness of educational intervention was not significant (p>0.05). Conclusion: The results showed that positive parenting methods training is effective on family function in parents having children with intellectual disability.