بررسي ميزان استنادپذيري و رؤيت‌پذيري مقالات نشريات انگليسي‌زبان ايراني در حوزه كشاورزي بر اساس داده‌هاي پايگاه اسكوپوس

Visibility and citedness Study of Iranian English-language Agricultural Journals as Reflected in the Scopus Database

هدف: هدف اين پژوهش بررسي ميزان استفاده از مجلات انگليسي‌زبان كشاورزي ايران در سطح بين‌المللي است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحليل استنادي و كتابخانه‌اي بوده كه با رويكرد توصيفي-تحليلي انجام شده است. جامعه پژوهش 33 مجله انگليسي‌زبان كشاورزي هستند كه در ايران منتشر مي‌شوند. يافته‌ها: از ميان 7476 مقاله منتشرشده توسط اين مجلات، 4/33 درصد آنها دست‌كم يك استناد و درمجموع 9590 استناد دريافت كرده‌اند. حدود نيمي از مجلات استنادكننده به لحاظ كيفي در چارك‌هاي اول و دوم پايگاه سايماگو قرار مي‌گيرند تعداد نويسندگان اين مقالات 38322 نفر از 147 كشور بوده كه تنها 26/29 درصد آنان ايراني هستند. از سوي ديگر، 27498 نويسنده از 102 كشور در تدوين مقالات اين مجلات نقش داشته‌اند كه 8/73 درصد آنان ايراني هستند. همچنين 616 نفر از 50 كشور مختلف به‌عنوان عضو هيئت تحريريه 33 مجله مورد بررسي فعاليت مي‌كنند كه 64 درصد آنان ايراني هستند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهند ميزان استناد آوري مجلات مورد بررسي در مقايسه با كشورهاي منطقه‌اي از سطح مناسبي برخوردار است. مجلات استناد كننده از سطح كيفي قابل قبولي برخوردارند. مجلات مورد بررسي نزد نويسندگان بين‌المللي چندان شناخته‌شده نيست و اعضاي هيئت تحريريه آنها عمدتاً ايراني هستند.

Purpose: The purpose of this study was to evaluate the international visibility of Iranian agricultural journals published in English language in terms of their received citation. Methodology: This research is applied one and has employed citation analysis method. The research has been also done with a descriptive-analytical approach. The research population consists of 33 English-language agricultural journals published in Iran. Findings: By 2016, these journals have produced 7476 articles that 2496 (33.4%) of them have received at least one citation. Approximately half of the citing journals are qualitatively placed in the first and second quarters of the Scimago ranking. The number of authors citing to these journal is 38,322 from 147 countries of which 26.29% are Iranians. On the other hand, 27498 authors from 102 countries have contributed to the compilation of articles in these journals, of which 73.8% are Iranians. According to the findings, structure of editorial staff has no effect on citation rate of these journals. Conclustion: The results of this study show that the citation rate of Iranian English language journals in the field of agriculture is comparable with the regional countries. Citing journals have an acceptable quality level, although a significant part of them are Iranian ones. These journals are not well known to international writers, and the editorial staff of the journals are predominantly Iranian, although this does not have much influence on the citation rate of these journals.