ارزيابي اثرات اقتصادي عضويت ايران در سازمان همكاري شانگهاي: كاربردي از مدل شبيه سازي جهاني

Assessing the Economic Effects of Iran’s Membership in Shanghai Cooperation Organization: An Application of Global Simulation Model

امروزسازمان همكاري شانگهاي بهعنوان يك سازمان مهم منطقه اي در پيشبرد يكپارچه سازي تجاري در بين اعضاي خود مطرح است. از آنجا كه اكنون ايران بهعنوان عضو ناظر در پيمان شانگهاي محسوب مي شود و در مرحله الحاق به اين پيمان قرار دارد، اين پژوهش به پيش بيني و ارزيابي اثرات اقتصادي بالقوه ناشي از عضويت ايران در اين سازمان با استفاده از رهيافت شبيه سازي جهاني (GSIM) كه يك روش ارزيابي پيشيني است، پرداخته و بر اين اساس، چهار سناريو شامل كاهش 25، 50 و 75 درصدي نرخ هاي تعرفه (آزادسازي ناقص) و حذف 100 درصدي (آزادسازي كامل) نرخ هاي تعرفه بر روي 13 كالاي عمده صادراتي كه به طور متوسط 70 درصد از حجم صادرات ايران به كشورهاي عضو سازمان شانگهاي را تشكيل مي دهند را مورد مطالعه قرار داده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه پيوستن ايران به سازمان شانگهاي و اجراي آزادسازي موجب خلق تجارت و افزايش رفاه براي ايران و ساير كشورهاي عضو خواهد شد. اين در حالي است كه اثرات رفاهي و ميزان خلق تجارت در حالت آزادسازي كامل بيشتر از آزادسازي ناقص است.

Today, the Shanghai Cooperation Organization is considered as a major regional organization in order to pursue trade liberalization among it’s members. Since Iran is now an observer state in the Shanghai Convention and is at the stage of its accession to the treaty, the purpose of this study is to assess the potential economic impacts of Iran's membership in the SCO using the Global Simulation model (GSIM). Accordingly, four scenarios including 25%, 50% and 75% reduction in tariff rates (incomplete liberalization) and 100% eliminatiom (full liberalization) in tariff rates are considered. The effects of tariff liberalization are estimated at 13 major export commodities in both scenarios. Research findings suggest that joining Iran into the Shanghai organization and eliminating tariff rates will increase the net welfare and cause trade creation in the Iran and Shanghai bloc. However, the welfare effects and the degree of trade creation in full liberalization are more than incomplete liberalization.Therefore, it is possible to consider Iran’s membership in the Shanghai agreement as a useful convergence.