شناسايي راهبردهاي آموزش كارآفرينان جوان: يك مطالعه كيفي

Identification of Teaching Strategies for Young Entrepreneurs: A Qualitative Study

هدف پژوهش حاضر شناسايي راهبردهاي آموزش كارآفرينان جوان در دوره دبيرستان بوده و براي انجام آن از روش پژوهش كيفي با رويكرد نظريه داده بنياد استفاده شده است. جامعه پژوهش حاضر صاحب نظران حوزه آموزش كارآفريني بودند. نمونه گيري به روش نمونه گيري در دسترس و روش نمونه گيري گلوله برفي انجام شده است. به همين منظور 22 نفر مورد مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته قرار گرفتند. براي تحليل داده ها، از سيستم كدگذاري باز، محوري و انتخابي استفاده شده است. يافته ها نشان دادند كه براي آموزش كارآفرينان جوان در دوره دبيرستان بايد به دو راهبرد درون -سازماني آموزش كارآفريني و راهبرد برون-سازماني آموزش كارآفريني توجه شود. راهبرد درون- سازماني آموزش كارآفريني شامل تدوين برنامه درسي پرورش- محور و پيوسته، مديريت استعداد دانش آموزان و توانمندسازي كادر مدرسه با تمركز بر معلم است. راهبرد برون- سازماني آموزش كارآفريني شامل فرهنگ سازي، خلق محيط نهادي حمايت گر و نيازسنجي ملي و فراملي است. به طور خلاصه، آموزش كارآفريني يك اكوسيستم است و در هنگام تدوين راهبردهاي آموزش كارآفريني به دانش آموزان بايد هم به محيط درون نظام آموزشي و هم محيط بيرون نظام آموزشي توجه كرد. با توجه به يافته ها، به منظور ارتقاي آموزش كارآفريني پيشنهاد مي شود كه آموزش كارآفريني در همه سطوح مستقر شود، از روش هاي تدريس فعال استفاده شود، در كنار مشاوره هاي تحصيلي مشاوره كارآفريني هم انجام شود، از معلمان شايسته كارآفريني بهره گرفته شود، دولت از دانش آموزان كارآفرين حمايت كند و آموزش كارآفريني عمدتا متمركز بر دانش آموزاني باشد كه روحيه كارآفريني دارند.

With the aim of helping to improve the teaching of entrepreneurship in high schools, this study set out to identify appropriate teaching strategies. A selective group of 22 experts in the area of teaching entrepreneurship was extensively interviewed. The interviews were semi-structured and the data collected from them were coded using an open, axial, and selective coding system. Results show that two teaching strategies are needed in this area: an external and an internal strategy. The latter emphasizes planning a training-based curriculum, managing students’ potentials, and enabling school staff, especially teachers; while the former focuses on acculturation, creation of supportive environments, and needs assessment at both national and international levels. In other words, teaching entrepreneurship requires an ecosystem consisting of the educational organization’s both internal and external environments. It is suggested that entrepreneurship be taught across all levels using the active method of teaching, competent teachers hired, and student entrepreneurs supported by the government.