امكان‌سنجي بهره‌گيري از استراتژي‌هاي سازگاري و كاهش‌اثر در مقابله با جزايرگرمايي شهري (مطالعۀ موردي: كلان شهر تهران)

امروزه،شهرها با ساخت و سازهاي به هم فشرده و وجود انواع فعاليت ها بهويژه در بخش مركزي كاملاً بر اقليم خود و پيرامون اثر گذاشته اند و به افزايش حرارت شهري و ايجاد جزاير گرمايي منجر شده اند كه داراي آثار سوء بر زيست شهري است. در مقابله با مضرات جزاير گرمايي شهري، استراتژي هاي كاهش اثر و سازگاري توسط مطالعات پيشنهاد شده است. امكان اجراي هر يك از اين استراتژيها در شهرهاي مختلف جهان، باتوجه به امكانات و ظرفيت هاي موجود آنها، متفاوت است كه مطالعة امكان سنجي مسير مشخصي را براي مديريت شهري براي مقابله با جزاير گرمايي مشخص ميكند. هدف از اين پژوهش امكان سنجي اجراي استراتژي هاي كاهش اثر و سازگاري در كلانشهر تهران است. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي-تحليلي و از لحاظ ماهيت كاربردي است و جامعۀ آماري اين تحقيق متخصصان شهري بوده و روش جمعآوري دادهها پرسشنامه است. روش تجزيه و تحليل داده ها روش منطق فازي- كلامي است. نتايج تحقيق نشان ميدهد كه استراتژي هاي كاهش اثر (شامل تغيير رنگ پشت بام ها و جداره هاي شهري به رنگ هايي با انعكاس بيشتر و ...) و استراتژيهاي سازگاري (شامل آموزش شهروندان با هدف وفق با دماهاي بيشتر، ترويج و آموزش شهروندان در زمينةصرفه جويي در مصرف برق و گاز،و بهره گيري از روش هاي جلب مشاركت شهروندان) بيشترين امكان اجرا در كلان شهر تهران را داراست. به صورت كلي،استراتژي هاي كاهش اثر امكان بيشتري براي اجرا در شهر تهران را داراست. نياز به تغيير رويكرد از استراتژي هاي كاهش اثر به سوي استراتژي هاي سازگاري در سياست هاي كلان مقابله با جزاير گرمايي احساس ميشود.

this article has no abstract