تحليل سطح پذيرش فناوري انرژي خورشيدي در مناطق روستايي (مطالعۀ موردي: مناطق روستايي شهرستان كليبر و شهرستان خداآفرين- استان آذربايجان شرقي)

امروزه، بهره گيري از انرژي هاي تجديدپذير در مناطق روستايي براي تأمين انرژي از پيش شرط هاي توسـعة پايـدار اسـت. پايان پذيري منابع سوخت هاي فسيلي و محدوديت آنها در تأمين انرژي و نيز آسيبهاي زيست محيطي ناشي از بهره برداري از اين منابع، توسعه و كاربرد انرژي هاي تجديدپذير به ويژه بهره گيري از انرژي خورشيدي را به عنوان يك منبع انرژي پايدار ضروري كرده است. استفاده از انرژي خورشيدي در مناطق روستايي نيازمند پذيرش توسط روستاييان است. اين پژوهش، به دنبال تحليل سطح پذيرش فناوري پنل خورشيدي از سوي روستاييان است. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي-تحليلي است و گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه اي و پيمايش ميداني انجام گرفته است. در اين پژوهش 27روستا از شهرستانهاي كليبر و خداآفرين در استان آذربايجان شرقي به عنوان جامعة آماري انتخاب شدند كه 5 روستا داراي پنل و 22روستا بدون پنلاند. واحد تحليل پژوهش سرپرستان خانوار است. در روستاهاي پنلدار 60 خانوار و در روستاهاي بدون پنل 256 خانوار از طريق روش نمونه گيري كوكران انتخاب شدند كه در مجموع 316 سرپرست انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند. داده ها نيز از طريق آزمون تي تك نمونه اي تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي آماري بيانگر اين است كه در روستاهاي داراي پنل سطح پذيرش در ابعاد سه گانة اقتصادي، اجتماعي، و زيست محيطي فناوري انرژي خورشيدي در حد پايين تر از حد متوسط و مقدار آن برابر با 2/01 است كه بيان گر پذيرش پايين در اين گروه است. در روستاهاي غيربرخوردار، اين مقدار بالاتر از ميانگين و ميزان آن در ابعاد زيست محيطي، اجتماعي، و اقتصادي به ترتيب برابر با4/28، 4/14، و 4/12 است.

this article has no abstract