شناسايي عوامل تسهيل‌كنندۀ توانمندسازي محله‌هاي حاشيه‌نشين شهر اصفهان (مطالعۀ موردي: محلۀ عاشق‌آباد)

حاشيه‌نشيني و اسكان غيررسمي پديده‌اي است كه به‌دنبال تحولات ساختاري و بروز مسائل و مشكلات اقتصادي-اجتماعي، مانند جريان سريع شهرنشيني و مهاجرت‌هاي لجام‌گسيخته در بيشتر كشورهاي جهان، به‌ويژه كشورهاي جهان سوم پديدار شده است. با توجه به حجم و روند روبه‌افزايش اين‌گونه سكونتگاه‌ها، رهيافت‌هاي مختلفي براي حل مسئلة حاشيه‌نشيني ارائه شده است. يكي از اين رهيافت‌ها توانمندسازي، يعني پذيرفتن حقوق شهروندي اين ساكنان و حركت به‌سوي مشاركت مردمي است. هدف كلي اين پژوهش شناسايي عوامل تسهيل‌كننده توانمندسازي محله‌هاي حاشيه‌نشين شهر اصفهان است. ابزار پژوهش پرسشنامة محقق‌ساخته با 10 پرسش عمومي و 45 پرسش تخصصي است كه روايي آن با نظر متخصصان و پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به مقدار كلي 0/852 تأييد شده است. جامعة آماري پژوهش ساكنان محلة عاشق‌آباد (18060 نفر) بودند و حجم نمونه 157 نفر بود. براي تحليل داده‌ها از قابليت‌هاي آماري در نرم‌افزار SPSS و مدل‌سازي معادلات ساختاري در نرم‌افزار AMOS استفاده شد. نتيجة كاربرد آزمون t در سطح اطمينان 95 درصد و با سطح معناداري كمتر از 0/50 اثربخشي همة متغيرهاي مورد بررسي را تأييد مي‌كند. همچنين نتايج پژوهش نشان مي‌دهد دستيابي به توانمندسازي ساكنان اين محله، با بهبود شاخص‌هاي اثرگذار در پنج بعد كالبدي، اجتماعي، فرهنگي آموزشي، زيست‌محيطي و اقتصادي با وزن‌هاي كوواريانسي 0/82، 0/78، 0/73، 0/56 و 0/53 ميسر است و بيشترين اثربخشي در بعد كالبدي مشاهده شده است.

this article has no abstract