تحليل مكاني و ارزيابي فضاهاي شهري از منظر شهر دوستدار سالمند (مطالعۀ موردي: منطقۀ 6 شهر تهران)

امروزه با رشد جمعيت سالمند در جامعه، نياز به محيط‌هاي شهري آرام و سالم، متناسب با نيازهاي سالمندان بيش از گذشته احساس مي‌شود. براي دستيابي به شهر دوستدار سالمند و برخورد مناسب با پديدۀ سالمندي و ارتقاي كيفيت زندگي سالمندان، پايش و اطلاع از ساختار و ويژگي‌هاي سالمندي در كشور براي برنامه­ريزان و مديران ضروري است. روش‌هاي مختلفي براي پايش و ارزيابي اينكه شهرها تا چه حد دوستدار سالمند هستند وجود دارد. در اين تحقيق، براي ارزيابي شش محلۀ منطقۀ 6 تهران شامل انقلاب اسلامي، دانشگاه تهران، بهجت‌آباد، قائم‌مقام فراهاني، پارك لاله و ايرانشهر از منظر شهر دوستدار سالمند، روش تحليل تصميم‌گيري چندمعيارۀ تاپسيس مبتني بر سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) با دو رويكرد سراسري و محلي به­كار گرفته شد. معيارهاي استفاده‌شده در اين تحقيق شامل فاصله از خدمات بهداشتي-درماني، فاصله از خدمات حمل‌ونقل، امنيت، آلودگي هوا، فاصله از خدمات عمومي، وضعيت پياده‌روها و فاصله از فضاي سبز است كه وزن اوليۀ آن‌ها با استفاده از روش بهترين-بدترين به­دست آمد. نتايج روش تاپسيس سراسري نشان داد كه كيفيت زندگي شهري سالمندان داراي روندي كاهشي از شمال به جنوب منطقه است؛ درحالي‌كه روش تاپسيس محلي هيچ‌گونه روندي را براي اين پارامتر در منطقه نشان نمي‌دهد. همچنين مجموع مساحت بلوك‌هاي شهري با درجۀ شهر بسيار دوستدار سالمند، درروش تاپسيس سراسري (622528/46مترمربع) و در تاپسيس محلي (401899/76 مترمربع) به­دست آمد. مقايسۀ نتايج و ارزيابي بازديد ميداني به روش بردا (Borda) نشان داد كه ميزان مطابقت بازديد ميداني با نتايج روش تاپسيس سراسري بيشتر از تاپسيس محلي است.

this article has no abstract