آسيب شناسي فرا روش پژوهش هاي زيست پذيري در مقياس كلان شهرهاي ايران

امروزه زيست پذيري كلان شهرها به عنوان يكي از چالش هاي بزرگ جهاني در قرن بيست ويكم تبديل شده است؛ از اين رو ضرورت و لزوم توجه به زيست پذيري كلان شهرها در دهه هاي اخير جاي خود را در ادبيات علمي كشور باز كرده است و در اين زمينه تلاش هاي بسياري در عرصه هاي پژوهشي در قالب رساله، پايان نامه، مقالات پژوهشي و همايشي صورت گرفته است. اين مقاله، با هدف آسيب شناسي فرا روش پژوهش هاي زيست پذيري در مقياس كلان شهرهاي ايران صورت گرفته است. اين پژوهش از لحاظ هدف، توسعه اي و از نوع تحليل محتواست و بر مبناي روش، جزو تحقيقات كيفي است. از منظر روش جمع آوري اطلاعات در زمره پژوهش هاي اسنادي است. جامعه آماري پژوهش، كليه پژوهش هاي داخلي صورت گرفته در زمينه زيست پذيري كلان شهرهاي كشور است كه گزارش آن ها در بانك اطلاعات نشريات كشور (Magiran) يا پايگاه اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي (SID) نمايه شده است. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، تعداد 30 پژوهش مرتبط انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. يافته هاي حاصل از فرا روش پژوهش هاي انجام يافته، نشان داد بيش از 30 درصد از مقاله هاي انجام گرفته در زمينه زيست پذيري كلان شهرهاي كشور از ديدگاه روش شناسي دچار اشكال بودند. از جمله نتايج تحقيق عبارت اند از: كمبود و تنوع فعاليت هاي پژوهشي در حوزه زيست پذيري كلان شهرها و كاستي ها و اشكالات عمده در روش شناسي تحقيق ازنظر مواردي همچون اتكاي صرف به سوالات، خلا فرضيه و پژوهش هاي كيفي، مشخص نبودن راهبرد پژوهش، عدم تنوع در روش شناسي، تكراري بودن موضوع ها، روش ها، آماره ها، عدم دسته بندي شاخص ها، روايي و پايايي، عدم استفاده از فنون كمي بروز و منابع مورد استفاده.

No abstract