تاثير شناخت‌ درماني مبتني بر ذهن‌ آگاهي بر احساس تنهايي و وسواس فكري همسران جانبازان

Effectiveness of Mindfulness Based Cognitive Therapy on Loneliness and Rumination of Veterans’ Spouses

اهداف: خانواده جانبازان به ‌ويژه همسران آنان در معرض آسيب‌هاي روحي و رواني بسياري هستند كه بايد به آنها توجه كرد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر احساس تنهايي و وسواس فكري همسران جانبازان بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش تجربي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد، 22 نفر از همسران جانبازان شهر شيراز در سال 1397 با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان هر دو گروه پرسش‌نامه احساس تنهايي دي‌توماسو و پرسش‌نامه وسواس فكري نولن- هوكسما را تكميل كردند. سپس گروه مورد طي 8 جلسه 150-120دقيقه‌اي تحت مداخله شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي قرار گرفت. پس از گروه‌درماني روي گروه مورد، پس‌آزمون براي هر دو گروه انجام شد. داده‌ها به‌وسيله نرم‌افزار SPSS 20 و از طريق آزمون‌هاي T وابسته و T مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: در گروه مورد در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون تغييرات معني‌داري در مقياس‌هاي احساس تنهايي و وسواس فكري مشاهده شد (0/0001=p)، در حالي كه در گروه شاهد تغييرات معني‌داري مشاهده نشد (0/05p>). در بررسي تغييرات بين‌گروهي نيز اختلاف معني‌داري در احساس تنهايي (0/01=p) و وسواس فكري (0/0001=p) گروه مورد و گروه شاهد وجود داشت. نتيجه‌گيري: شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي راهبردي موثر براي كاهش احساس تنهايي و وسواس فكري است.

Aims Veterans’ families, especially their wives, are at high risk for mental and psychological injuries that should be noticed to them. The aim of present study was to investigate the effectiveness of mindfulness based cognitive therapy on loneliness and rumination of veterans’ spouses. Materials & Methods In this experimental study with pretest-posttest design with control group, 22 veterans’ spouses of Shiraz city in 2018 were selected by purposive sampling method and randomly assigned into case and control groups (11 subjects in each group). Participants in both groups completed the DiTommaso’s loneliness questionnaire and the Nolen-Hoeksema’s rumination questionnaire. The case group was then subjected to mindfulness-based cognitive therapy intervention during 8 sessions of 120-150 minutes. After group therapy on the case group, the post-test was performed on both groups. Data were analyzed by SPSS 20 software, using dependent and independent t-tests. Findings In case group, significant changes in the sense of loneliness and rumination scales were observed in the post-test compared to the pre-test (p=0.0001). However, no significant changes were observed in the control group. There was also a significant difference between the case group and the control group in the sense of loneliness (p=0.01) and rumination (p=0.001). Conclusion Mindfulness-based cognitive therapy is an effective strategy to reducing sense of loneliness, and rumination in veterans’ spouses.