اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و معنا درماني بر شادكامي همسران جانبازان

Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy and Logotherapy on Happiness of Veterans’ Spouses

اهداف: شادكامي يكي از مهم‌ترين نيازهاي رواني بشر است كه تاثير عمده‌اي بر شكل‌گيري شخصيت و سلامت روان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و معنادرماني بر شادكامي همسران جانبازان انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با دو گروه مورد و يك گروه شاهد، 60 نفر از همسران جانبازان شهر تهران در سال 1396 مورد مطالعه قرار گرفتند. اين افراد به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در گروه‌هاي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، معنادرماني و شاهد (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه‌هاي مورد در 9 جلسه 120دقيقه‌اي تحت درمان قرار گرفتند و گروه شاهد هيچ درماني دريافت نكرد. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه اطلاعات جمعيت‌شناختي و پرسش‌نامه شادكامي آكسفورد بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 18، از طريق آزمون تحليل كوواريانس يك‌طرفه و آزمون تعقيبي توكي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: با كنترل اثر نمرات پيش‌آزمون، بين ميانگين نمرات شادكامي گروه‌ها در مرحله پس‌آزمون تفاوت معني‌دار وجود داشت (10/827=F؛ 0/001>p). در مقايسه دوبه‌دوي گروه‌ها، دو گروه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (0/001>p) و معنادرماني (0/008=p) با گروه شاهد تفاوت معني‌دار داشتتند، ولي بين دو گروه مورد تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0/05

Aims: Happiness is one of the most important mental needs of mankind which has a major impact on personality and mental health. The aim of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy and Logotherapy on happiness of veterans' spouses. Materials & Methods: In this semi experimental study with pretest-posttest design, with two case groups and one witness group, 60 people of veterans' spouses were studied in Tehran in 2017. The subjects were selected using simple random sampling method and were randomly assigned into acceptance and commitment therapy, Logotherapy and witness group (n=20 in each group). Case groups were treated in 9 sessions in 120 minutes and the witness group received no cure. The research tools were a demographic questionnaire and oxford happiness questionnaire. Data were analyzed using SPSS 18 software, through one-way analysis of covariance and Tukey's post hoc test. Finding: By controlling the effects of pretest scores, there was a significant difference between the mean scores of happiness of the groups in the posttest step (F=10.827; p<0.001). The mean scores of happiness in the acceptance and commitment therapy group (p<0.001) and the Logotherapy group (p=0.008) had significant difference in comparison to the witness group. There was no significant difference between two case groups and both methods had the same effectiveness (p>0.05). Conclusion: Both acceptance and commitment therapy and Logotherapy are effective in increasing the happiness of veterans' spouses.