ارتباط اسيدهاي چرب پلاسما و رژيم غذايي با بيان ژن اُمنتين در بافت چربي احشايي و زيرجلدي

مقدمه: اُمنتين آديپوكيني است كه داراي اثرات ضدالتهابي بوده و منجر به كاهش مقاومت به انسولين مي­ گردد، بنابراين، مي­تواند در پيشگيري از بيماري­ هاي قلبي‌‌عروقي و ديابت نقش مهمي داشته باشد. هدف مطالعه‌ي حاضر، بررسي ارتباط غلظت پلاسمايي و دريافت اسيدهاي چرب با بيان ژن اُمنتين در بافت چربي احشايي و زيرجلدي بود. مواد و روش­ ها: بافت چربي احشايي و زيرجلدي و خون ناشتا از 50 فرد چاق و 47 فرد غيرچاق بزرگ‌سال كه تحت جراحي شكم قرار گرفته بودند، جمع‌آوري شد. دريافت ­هاي غذايي از طريق پرسش‌نامه بسامد خوراك ارزيابي گرديد. ميزان بيان نسبي ژن اُمنتين در بافت­ هاي چربي با روش Real-Time PCR و اسيدهاي چرب پلاسما با روش كروماتوگرافي گازي تعيين شد. يافته ­ها: بيان ژن اُمنتين در بافت چربي احشايي افراد غيرچاق بالاتر از افراد چاق بود، درحالي كه در بافت چربي زيرجلدي تفاوتي مشاهده نشد. بيان ژن اُمنتين در بافت چربي احشايي با اسيدهاي چرب تك غيراشباع رژيم غذايي (0/394β= و 0/011P=) در افراد چاق و نسبت پلاسمايي اسيدهاي چرب امگا-6 به امگا-3 (0/385β= و 0/029P=) در افراد غيرچاق پس از تعديل مخدوشگرها ارتباط مستقيم نشان داد. ارتباطي بين اسيدهاي چرب دريافتي و پلاسمايي با بيان ژن اُمنتين در بافت چربي زيرجلدي مشاهده نشد. نتيجه ­گيري: دريافت غذايي اسيدهاي چرب تك غيراشباع افراد چاق و نسبت پلاسمايي اسيدهاي چرب امگا-6 به امگا-3 افراد غيرچاق با بيان ژن اُمنتين در بافت چربي احشايي ارتباط مستقيم داشت. بنابراين، به‌نظر مي‌رسد كه افزايش دريافت اسيدهاي چرب تك غيراشباع به واسطه‌ي افزايش بيان ژن اُمنتين مي­تواند در بهبود چاقي و عوارض مرتبط با آن در ارتباط باشد.

Introduction: Omentin, an adipokine, with anti-inflammatory effects reduces insulin resistance, and can hence, play an important role in prevention of cardiovascular disease and diabetes. The present study aimed to investigate the association of plasma and dietary fatty acids with gene expression of omentin in visceral and subcutaneous adipose tissues. Materials and Methods: Visceral and subcutaneous adipose tissues and fasting blood samples were obtained from 50 obese and 47 non-obese participants, who had undergone elective abdominal surgery. Dietary intakes were assessed using a food frequency questionnaire. Relative gene expression of omentin in visceral and subcutaneous adipose tissues was measured by Real-Time PCR and plasma fatty acids were measured using gas chromatography. Results: Omentin gene expression in visceral adipose tissue was higher in non-obese participants, compared to obese ones; however, no difference was found in subcutaneous adipose tissue. A significant direct association was observed between omentin gene expression in visceral adipose tissue with dietary monounsaturated fatty acid (MUFA) (P=0.011, =0.394) in obese subjects and the plasma omega 6: omega 3 ratio (P=0.029, =0.385) in non-obese subjects after adjustment for confounders. No association was observed between omentin gene expression in subcutaneous adipose tissue and plasma and dietary fatty acids. Conclusion: Dietary intakes of MUFA in obese participants and plasma omega 6: omega 3 ratio in non-obese ones were directly associated with omentin gene expression in visceral adipose tissue. Therefore, higher omentin gene expression by increasing dietary MUFA may be related to improvement of obesity and its associated comorbidities.