انگ اجتماعي درك شده و رابطه‌ي آن با ويژگي‌‌هاي جمعيت‌شناختي و باليني در نوجوانان و جوانان مبتلا به ديابت نوع يك

مقدمه: انگ، شرايط حاكي از برچسب زدگي است؛ به گونه‌اي كه فرد از محيط خويش بنا به دلايل فيزيكي و يا رواني متمايز شده و در حالت وصله ناجور بودن قرار مي‌گيرد. اين مطالعه با هدف تعيين انگ اجتماعي درك شده و رابطه‌ي آن با ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي و باليني بيماران با ديابت نوع يك انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، 135 بيمار با ديابت نوع يك در مراكز بهداشتي درماني شهر تبريز در سال 1397 از طريق نمونه‌گيري هدفمند و با توجه به معيارهاي ورود بررسي شدند. اطلاعات توسط پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافيك و پرسش‌نامه انگ اجتماعي جمع‌آوري گرديد. داده‌ها از طريق نسخه 16 نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: بيشتر نمونه‌هاي پژوهش زن و داراي ميانگين سني 7/27±26/02 سال بودند. ميانگين كل انگ اجتماعي نمونه‌هاي پژوهش، 12/16±51/43 بود كه در سطح متوسط قرار داشت. انگ اجتماعي با رده‌هاي سني، وضعيت تاهل، محل سكونت، سطح تحصيلات، طول مدت ابتلا به ديابت، سابقه‌ي خانوادگي ديابت و سطوح مختلف هموگلوبين گليكوزيله رابطه آماري معنا‌داري داشت (0/05>p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه‌ي حاضر، تلاش و حمايت همه جانبه تيم درمان و مخصوصا پرستاران در زمينه‌ي آموزش موثرتر بيماران مبتلا به ديابت جهت ارتقاي سطح آگاهي و يادگيري آنان در زمينه ديابت و مقابله با عوارض رواني و انگ حاصل از آن، ضروري به نظر مي‌رسد.

Introduction: The term stigma indicates characteristic labeling, in a way, that the individual becomes an outcast in his /her living environment for physical or psychological reason and in the case of patching it becomes ill fated. The objective of this study was to determine the perceived social stigma and its relationship with the demographic and clinical characteristics of patients with type 1 diabetes. Methods and Materials: In this analytical descriptive study, conducted in 2018, 135 patients with type 1 diabetes in Tabriz health centers, who met the inclusion criteria, were assessed using the purposeful sampling method. Data were collected on demographics also using social stigma questionnaires. Data were analyzed by SPSS software version 16 using independent t-test and one way ANOVA. Results: The majority of participants were women, with an average age of 26.02±7.27 years. Total mean for social stigma of the participants was 51.43±12.16, considered a moderate level. There was a significant relationship between social stigma and age, marital status, place of residence, educational level, duration of diabetes, diabetic family history and different levels of hemoglobin glycosylation. Conclusion: Based on the research results, the comprehensive effort and support of the treatment team, viz nurses is more effective educating diabetes patients and is vital for improving their knowledge about diabetes, to facilate coping with the psychological and emotional complications of diabetes and its social stigma.