مدل سازي تعديل شدت جزيره‌هاي گرماي شهري با رويكرد پشت‌بام‌هاي سبز (مطالعۀ موردي: منطقۀ 17 شهر تهران)

جزيرة گرماي شهري، كه از پيامدهاي شهرنشيني و شهرسازي با تمركز فعاليت هاي انساني است، امروزه به مسئله اي بااهميت در آبوهواي شهري تبديل شده است. هدف از پژوهش حاضر تبيين و ارزيابي اثر توسعة پشت بام هاي سبز به عنوان راهكاري در كاهش شدت جزيره هاي گرماي شهري در منطقة 17 شهرداري تهران است. بدين منظور، با به كارگيري روش تركيبي آماري و مدل سازي عددي خردمقياس اقليمي به واكاوي ميزان اثر پشت بام هاي سبز بر تعديل شدت جزاير گرماي شهري پرداخته شد. با استفاده از اطلاعات به دستآمده از داده هاي ميداني (دماسنج هاي نصب شده در هر دو پشتبام) و همچنين خروجي هاي مدل خردمقياس Envi-met در فصول مختلف سال 2016، اختلاف دماي بين دو پشتبام سبز و مرجع استخراج شد. نتايج نشان داد كه مقدار اختلاف دما در بعدازظهر و شب بيشتر از صبح است. همچنين، بيشينة اختلاف دماي هواي بين دو بام سبز و مرجع در فصل پاييز به دست آمد. با واكاوي داده هاي ميداني و خروجي گرافيكي مدل مشخص شد كه بيشينة اختلاف دمايي بين آنها هنگام شب رخ داده است؛ يعني زماني كه شدت جزيرة گرماي شهري در بيشينة وضعيت خود است. هر دوي اطلاعات اندازه گيري شده و خروجي مدل فيزيكي اقليم گوياي قابليت مناسب پشت بام هاي سبز در تعديل شدت جزيرة گرماي شهري است.

This article has no abstract