ارزيابي شاخص هاي سرمايه اجتماعي و ارتباط آن با توسعه يافتگي مناطق شهري (نمونه موردي محلات سرتپوله، شالمان و غفور شهر سنندج)

ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ارزش ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻋﻨﺼﺮ اﺳﺎﺳﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و راﺑﻄﻪ آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﮕﯽ ﻣﺤﻼت ﺷﻬﺮي و ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي زﻣﯿﻨﻪ اي ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻦ، ﺟﻨﺴﯿﺖ، ﺗﺤﺼﯿﻼت و ﻏﯿﺮه ﺑﺮرﺳﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪه اﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ روش ﺗﺤﻘﯿﻖ از ﻧﻮع ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯽ- ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اي اوﻧﯿﮑﺲ و ﺑﻮﻟﻦ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻣﺤﻠﻪ ﺳﻨﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻠﻞ آن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: ﻏﯿﺮﺑﻮﻣﯽ ﺑﻮدن، ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻋﺎﻟﯿﻪ داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ و ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻫﺴﺘﻪ اي و ﺟﺪا از ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ در ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺪرن و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺳﻨﻨﺪج. اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﺴﺴﺘﻦ از ﺗﻌﻠﻘﺎت ﺳﻨﺘﯽ و ﮐﺎﻫﺶ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎﯾﯽ زﻣﯿﻨﻪاي ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻘﺎت ﺳﻨﺘﯽ ﻫﻤﭽﻮن وﺿﻌﯿﺖ ﺗﺎﻫﻞ، ﺗﻌﺪاد اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮار و ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دارﻧﺪ.