تدوين برنامه آموزش گروهي ارتقاء معنويت و بررسي پيامدهاي روانشناختي آن براي مادران كودكان با ناتواني هوشي

Developing a group intervention program to promote the spirituality (GIPS) for mothers of intellectually disabled children and assessing its effectiveness on marital satisfaction

زمينه: دشواري‌هاي تربيتي، آموزشي و توان‌بخشي كودكان با كم توان ذهني والدين آن‌ها را با مشكلات و موانع بي‌شماري مواجه كرده است، مادران اين كودكان به دليل پيوند عاطفي قوي‌تر و نقش پررنگ‌تري كه در تربيت و آموزش فرزند خود عهده‌دار هستند، زمان بيشتري را به آن‌ها و برآورده كردن نيازهايشان اختصاص مي‌دهند، ازاينرو بيشتر در معرض مشكلات جسمي و رواني قرار دارند. هدف: تدوين برنامه آموزش گروهي ارتقاء معنويت و بررسي پيامدهاي روان شناختي آن براي مادران كودكان با ناتواني هوشي بود. روش: پژوهش از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. تعداد 36 نفر از مادران با روش نمونه گيري به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: مقياس معنويت پارسيان و دانينگ (2009)، مقياس رضايت زناشويي انريچ فوور و اولسون (1989) و آموزش گروهي ارتقاء معنويت محقق ساخته (1398). تحليل داده ­ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس تك متغيري انجام شد. يافته ­ها: برنامۀ آموزشي بر ابعاد كلي معنويت تاثيرگذار بود (0/05

Background: The educational, educational, and rehabilitative difficulties of children with intellectual disabilities have caused their parents numerous difficulties and obstacles. Mothers of these children have more time to develop and empower their children because of their stronger emotional bond and a stronger role in their child's education and education. They are dedicated to meeting their needs, so they are more vulnerable to physical and mental problems. Aims: The purpose of this study was to develop a group education program to promote spirituality and its psychological consequences for mothers of children with intellectual disabilities. Method: The study was a pretest-posttest with control group. 36 mothers were selected by random sampling method and assigned to experimental and control groups. Research tools include Parsian & Dunning (2009) Spirituality Scale, Enrich Fowler & Olson Marital Satisfaction Scale (1989), and researcher-made spirituality group training (2019). Data analysis was performed using univariate analysis of variance. Results: The educational program had significant effect on overall spirituality (P<0/05). There was a significant difference between the experimental and control groups in the overall dimensions of marital satisfaction in the post-test and followup stages (P<0/05). Conclusions: Spiritual intervention can be used to increase the marital satisfaction of mothers with mentally retarded children.